ข้อความต้นฉบับในหน้า
การงานนั้นที่มีประจำอยู่ ซึ่งท่านมอบธรให้ท่านนั้น จงทำให้มั่นเสมอ
อย่าให้บกพร่อง ต้องให้คนอื่นมาตำแหน่งไปด้วยการเหงื่อไหลของเราไม่
ระมัดระวังหน้าที่ดีจะงามดี เว้นไว้แต่เรามีการจำเป็นที่นายใช้ไปในระยะอย่างอื่น
ถูกธูปของเราที่จำเป็นบ้างก็ดี ถ้าเช่นนั้นเราควรต้องขอแรงให้วานเพื่อน
บ่าวด้วยกัน อันคนที่จะกระทำการอย่างนั้นแทนเราได้ให้เขาช่วยสงเคราะห์
เป็นการเอาแรงกันทำแทนเรา
คนที่จะเขาช่วยทำการแทนตัวเรา และว่คนที่จะควรบีบายเสียง
หน่อยๆว่าจะต้องเป็นคนเดียวกันเรา ถ้าบุคนทำงานที่จะมายกลายคลี่ง
กับเรา กล่าวคือ เช่น เราเป็นจ๊อและทำของเครื่องทองเงิน ภาดทอง ๓ ที่
ละเอียดและสำอาง จะไปบานคนที่เคยทำของหยาบของเก่า เช่น คนสำหรับ
ต้นน้ำ ฝีฝน เทวะโณ กวาระสา มาทำแทนไม่สมควร เช่นนี้เป็นต้น ด้วย
เป็นคนเคยทำของหยาบ จะทำให้ของท่านอันตรายเสียหายซ้ำไป
เมื่อเป็นเช่นนั้น เราก็รับผิดด้วย ด้วยรักษาการและการไม่สมควรแก่
หน้าที่
จรรยาข้อนี้สรุปความได้คือ งานประจำในหน้าที่ของเรา อนๆเอาคำมาทำแทน เราต้องให้
ความสำคัญกับหน้าที่ที่เรารับผิดชอบอยู่ ถือเป็นคุณค่าของตัวเราเอง เพราะว่ากว่าที่เราจะไปอยู่
ที่ดีที่หนึ่งนั้น คุณค่าของเราอยู่ตรงที่มีงานเทิมมอ จึงทำประโยชน์ให้แก่หน่วยงานนั้น ๆ ได้
เต็มที่ ถ้าเมื่อใดเกิดต้องเอาคนอื่นมาทำแทน แสดงว่าเรานั้นหย่อนสมรรถภาพเสียแล้ว คนที่
เหมาะสมกว่าซึ่งทำงานได้ ย่อมเข้ามาแทนที่เรา เป็นกลางบอกเหตุว่าจนจะโดนไล่ออกแล้ว ดังนั้น
งานในหน้าที่ของเรา อยู่ได้ให้ครามทำแทน เว้นไว้เสียแต่ว่า
๑. เกิดมีงานจะอย่างอื่นที่น่าจะส่งให้เราไป ทำให้เราต้องจะทิ้งงานประจำ อย่างนี้ก็ต้อง
มอบหมายให้ผู้ซึ่งทำแทนไปเป็นการชั่วคราว
๒. เป็นส่วนตัวของเราเอง จำเป็นต้องไปก็ให้ผู้อื่นมาทำแทน
อย่างไรก็ดี การที่จะหาคนมาทำงานแทนเรานั้น มีชื่อเมอยู่ ๆ ประการ คือ
(๑) ต้องเป็นคนที่มีมีระดับเดียวกับเรา จะไปเอาคนที่มีดีกว่ามาทำแทน คุณภาพ
ของงานก็จะลดลง ทำให้ถูกต่อหน้าต่อตาได้ ดังนั้นจึงจำเป็นต้องทิ้งงานประจำไปไม่ว่าเพราะ
เหตุใด ก็ควรเลือกหาผู้มาแทนที่สามารถคงคุณภาพงานของเราไว้ได้ สำหรับผู้ที่มีระดับสูงกว่า
นั้นอย่าไปพูดถึง เพราะเขายอมมิ工作的ที่เป็นประจำลเป็นมืออยู่แล้ว จะมาช่วยใครคงทำไม่ได้