การปฏิบัติธรรมเพื่อความเข้าใจและพระนิพพาน : หน้า 76/111

"ธรรมะทุกข์นั้น เมื่อได้ตั้งใจปฏิบัติอย่างเอาใจใส่เป็น ผลก็จะมีอานิสงส์หรือผลดีว่า รวมธรรมัข้อน ๆ จะสามารถปาฏิบ เกิสให้หมดสิ้นไปจากใจ เป็นพระอรหันต์ เข้าพนันิพพานตาม พระสัมมาสัมพุทธเจ้าไปได้" ต่อให้มีภาพประกอบสามมิติเคลื่อนไหวให้ดูทุกทาง เข้าใจได้ทั้งกายและทัศนะ แต่ไม่ได้ ฝึกกล้ามเนื้อมาดจร้าถามก็สามารถถ่ายทอดน้ำได้ ปล่อยให้โดดลงไปในสระแล้วจะให้ว่าน้ำได้ในทันที คงเป็นไปไม่ได้ การเรียนธรรมะก็เช่นกัน ต้องนำไปฝึกจนกลายเป็นนิสัย หากเพียงแต่ท่องจำ ได้ ก็จะไม่ต่างจากกแก้วขุนทอง ที่คนสอนให้มันพูดเพราะได้ แต่มหาได้เข้าใจความหมาย และกาลเทศะที่ควรพูดไม่ ดังนั้น การศึกษาธรรมะ คือการเรียนเพื่อรู้และเข้าใจธรรมะนั้น จะเกิดผลต่อเมื่อนำไปปฏิบัติธรรมอีก ถ้าหากว่าให้ลักษณ์ซึ่งก็คือ ธรรมะนั้นไม่ใช่เพื่อดัดสนานของตัวเรา ให้ขึ้น จึงจะได้ผลร่มรื่น กลางทางพระนิพพานให้แก่ตนเองได้เป็นผลสำเร็จ สมตามที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตัดสินพระองค์ไม่เป็นพระอรหันต์เมื่อดอนงบาเพญาวิบัติได้ ๑๐ ลงไข่ แต่พงษ์พระทับบำเพ็ญบุญมีสงฆาบรมครูอำนวย อีก ๔ ลงไข่เศษแสนมหาก เพื่อไป ลดสัตว์โลกให้หมดทุกข์มาแก้ไข..."