การเดินทางและการฝึกสมาธิในพระพุทธศาสนา : หน้า 43/136

หลังจากเสร็จพิธี ในระหว่างเดินทาง จากท่ารถครูโดนใกล้กับวัดไผ่ชมพูพละสมาคม กลับ ท่านนั่งหลับตารักษาใจมาตลอดเส้นทาง แล้วเดินเท้าต่อไป ในช่วงฤดูแล้งที่ระดับน้ำไม่ลึกนัก ก็อาศัยเดินลุยสลับกับการว่ายข้ามในช่วงที่ระดับน้ำลึก หลวงพ่อบุญธรรมเคยบอกท่านว่า”เผดจอยเล่านะ ฝึก (สมาธิ) ต่อไปอีกหน่อยพระพุทธศาสนาไปถึงไหน ชื่อของเจอจะไปถึงนั้น” และหลวงพ่อบุญธรรมเองก็เป็นคนแรกที่สนับสนุนท่านทราบว่า “ในกลางท้องของคนเราทุกคนมีพระอยู่” คำพูดนี้เป็นฐานปูพื้นให้ท่านในเบื้องต้น ก่อนจะมาฝึกสมาธิเมื่อเข้าถึงพระธรรมกายนำคุณครูไม่ใหญ่และคุณนายอาจารย์มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนุนญาในภายหลัง พวกเราที่เกิดมามีบุญที่ได้มาเจอครูอาจารย์ดีๆ ไม่ต้องไปแสวงหาเหมือนที่คุณครูไม่ใหญ่เคยทำมา ดังนั้นต้องตระหนักในสิ่งเหล่านี้ให้มาก เจอครูดีแล้วต้องตั้งใจฝน ตรีกตรองทำตามคำสอนที่ท่านมอบให้ทุกครั้งที่โอกาสอำนวยต้องนั่งสมาธิร่วมกับท่าน ดังที่พวกเราได้มัดใจคนในสถานบรรพชา พนม พระมหาเจดีย์ทักติวโร มาหาจดแห่งการอุปสมบทเพื่อพระศาสนานี้ ซึ่งบอกอาจจะได้บูชาธรรมคุณครูไม่ใหญ่แล้ว ก็ยังได้ร่วมบุญกับคุณครูไม่ใหญ่ด้วย ด้วยผลบุญนี้ ต่อไปไม่ว่าจะเกิดมาที่ก็พี่ชาติ จะได้ติดต่อ-ทำทาน ตามคำสอนของครูบาอาจารย์และจะได้เกิดมาเจอพระพุทธศาสนา วิชชาธรรมกาย ไปทุกทุกชาติ ตราบเท่าที่สุดแห่งธรรม..  ตุลาคม ๒๕๕๙ อยู่ในบุญ ๔๙