การพัฒนาจิตใจเพื่อความเข้าใจธรรมะ : หน้า 82/136

อุปารมณ์จิตโต ทุมเมโล สุนาสน สันตา อารกา โหติ สทุมมาม นาโส ปริว ยา ภะ ผู้มีปัญญาธาราม มิจิตใจจะรำง ถึงพังคำสอนของพระชนเจ้า ก็ยังห่างไกลจากพระสัทธรรม เหมือนดินกันฟ้า (บู.เณร ๒๖/๒๓) เคยสงสัยไหม ทำไมบางคนถูกอบรมมามาก ผ่านดูจากดี ๆ ก็ไม่น้อย แต่ก็ยังยากจะได้ดี ด้วยความดีดีงาม มีจิตใจหยาบ จึงไม่สามารถรองรับสิ่งดี ๆ ได้เท่าที่ควร ปัญญาจึงดถอย ตรงไม่เป็น คิดไม่เป็น ทำให้ฟังแม้มากแต่รู้่น้อย ฟังแม้บ่อยแต่ไม่รู้เรื่อง จึงห่างไกลจากคุณธรรมความดีมากขึ้นทุกที เหมือนฝันแผ่นดินที่แสนห่างไกลจากท้องฟ้า หยุดคิด หยุดเพื่อคิด หยุดใจฟัง ทำจิตให้สงบ เป็นสมาธิ จิตใจจะอ่อนโยน ใส่เกลียวดีดี ก็จะดูดซับได้มาก จนกระทั่งเป็นหนึ่งเดียวกับธรรมะ ดวงปัญญาก็จะสว่างไสว ดวงใจดำตอนนั้นก็สว่างขึ้น เริงิ่น อิ่มสุข..