การมีความอารีต่อเพื่อน : หน้า 93/142

๒๔. จงมีความอารีต่อเพื่อนว่าด้วยกัน ถ้าเราเป็นคนเขียนออกในปีนี้ก็หวังใจของท่านแล้ว เราต้องระมัดระวังของเราให้ดี อย่าละลำล๊อคลังดีว่าคนดีจะเข้าออกต้องพินิจเคราะห์ว่าท่านจะทำอันใดอยู่ที่ไหน นอนนั่งอย่างไรให้จงดี อย่าจุงสิ่งดังที่ตั้งให้เสียดาย และอีกประกาศหนึ่ง อย่าให้เป็นเช่นว่าบ่าวนั้นเป็นคนสนิท คนรักโปรปรานของนาย กว่าบเป็นวงษญาติและเกี่ยวคงอะไวยู่กับนายบ้างดี ถึงอำนาจนายไปเที่ยมซึ่งมีเหง้าคนให้รับความมากมายเสียคน ไป เช่นนี้ไม่краปรงพฤติ เรากรจะประพฤติบเป็นธรรมและมีมาตราตรี คืออย่สงเสริมเพิ่มเติมจากความที่เป็นว่ากเหตุนี้เป็นแต่การเชื่อกูว่าทำไม่งั้นก็เท่าที่จะทำได้ ถ้ากูพลกำลังในด้วยความพลังผล ถ้าเป็นการเสีนน้อย ก็อควรส่งเสริมแนะนำนำเอาเป็นภาระทำได้ อย่าให้เป็นการใหญ่ดั่งนายได้ก็ดี เพื่อนว่าด้วยกันก็รักใคร่นิอเรา และเป็นกำลังของเราด้วยไป และชื่อเสียงของเราก็มีคน นับถืออย่าถึงร่วง สอนนายเราก็ด้วยเหมือนกัน ที่มีบ่าวมินใช้ให้ผิดทำอำนาจด้วยการบ่มี นี้บ่าวเรามีความศรัทธาคุณอำนาจที่มีบ่าวมินใช้ให้ผิดมาด้วย และคนที่เป็นผูหลักผูใหญ และเป็นมุนนายเช่าผดใ ไปและมียังเกรงมันอี้นั้น ไม่เป็นว่าอำนาจมาที่ได้มาเอาอย่างเดียว ต้องอดทนความหลักการมังคือชื่อพูด และมีมาตราตรีกว้างขวางเป็นต้น จึงฆัปว่ามีความจำเป็นยิ่งและธรรมดาคนที่จะกลัวเกรงด้วยอำนาจความคูผิด ถูก ๆ นั้น ก็เป็นแต่ต่อหน้า ก่าที่ยุบงบให้ด้วยความจำเป็น นอกจากนั้นไปใครจะยอมใคร หนามากก็ให้ไป ไปจนถึงแก่นด้วยกัน เมื่อมีช่องทางเข้า เข้าตอบแทนโดยเติมที่เหมือนกัน ยอมกันถ้อยเกรงกันจริง ๆ ก็ต้องความนี้ก็ด้านหาก เพราะฉนั้น ควรจะกล่อให้มาในเรื่องนี้ จะตั้งประจุบันและอนาคตด้วย ข้ออันสรุปความได้ว่า หากเราได้รับความไว้วางใจจากเจ้นาย หรือมีความเกี่ยวดองกับท่านเป็นกรณีพิเศษ ก็อย่าเหลิง ลิมตัว จนกลายเป็นละลาบละล้วงและลามปามได้ คนที่มีนิสัยลามปามแบ่งเป็น ๒ ประเภท คือ ๑. พวกติณเสมาท่าน ๒. พวกกตัญญูเสมาท่านเป็นอย่างไร? สมัยที่หลวงพ่อเป็นนิสิต มีเพื่อนร่วมรุ่นที่มีมิตรจนได้รับเลือกจากอาจารย์ให้มาเป็นผู้ช่วย เพือนบางคนก็ว่าตัวดี แต่บางคนไม่รู้จักวางตัว แต่แต่เก่าการของอาจารย์ก็ว่ามัน เพราะถ้วยจาน แก้วน้ำของท่าน พ่ออิสราเลยว่ารวมกันนาน ๆ เข้า แม้กระทั่งของกินของ อาจารย์ก็หยิบมาถึงในที่สุดก็ได้สุดเสียเอง บางคนหลวงพ่อ ก็เตือน แต่คนไหนเตือนแล้วไม่เชื่อก็ปล่อยเขา คนที่ลามปามเป็นก็ก่อนที่ทำงานนั้นเสียเอง บางคนหลวงพ่อ ก็เตือน แต่คนไหนเตือนแล้วไม่เชื่อก็ปล่อยเขา คนที่ลามปามเช่นนี้ก็ไม่จริง แม้การศึกษาไป