ความสำคัญของความเอื้ออาทรในที่ทำงาน : หน้า 88/140

ทอดความใฝ่ในชื่อเสียง และมอบหมายงานสำคัญ ๆ ให้ไปทำแล้ว กลับมืดลง ถึงแม้วันที่ก็จะไม่เสีย แต่ขณะตัวสูงกว่าควรจะเป็น มีทั้งไปกับสับแหลกกับเพื่อนร่วมงาน มีทั้งไปถูกขวางบ้านเขา มทั้งไปกดข่มท่านในรูปแบบต่าง ๆ ท่านเองเดียวกับกิ๊งก็ได้ทองของท้าววิเพราะทองแม่กับหลวงพ่อเองบางก็ทักจะพอง ๆ เขาใส่ จึงต้องเลิกใช้งาน คนเราเมื่อไปทำงานที่ดีตาม จนกระทั่งมีผู้ใหญ่เขาเกิดความไว้วางใจแล้ว ก็จะมะต้องมีแต่ความเจริญต่อไปอย่างแน่นอน แต่หากไปกระทำการใดที่ทำให้ผู้ใหญ่เขาไม่อยากให้งานเรา ผลงานก็อ่อนไม่มี แล้วมันจะเจอตาย หากความเจริญก้าวหน้าไม่ได้ คนที่มีมือดี เมื่อได้มาความใฝ่ในชื่อเสียงแล้ว กลับมาลงโล่ทั้งเสีย หรือบางคนพอได้เลื่อนตำแหน่งเข้า เลยมามาจมอยู่ในอายุบู่ ไม่ติดตามงานที่ควรจะเป็น พวกนี้ดูหลุมฝังตัวเองทั้งนั้น ฉะนั้น "ใครที่ยังเป็นผู้อยู่ เมื่อได้รับการเลื่อนขั้นเลื่อนตำแหน่ง แทนที่จะเอาเรื่องเหล่านี้มาเป็นข้อยุตน่มท่าน น่าจะคิดกลับเสียใหม่ว่า ที่เราได้ขึ้นมาดู่นี้ เพราะเราได้ทุ่มเทชีวิตให้กับงานจริง ๆ ดังนั้นถ้าจะให้ดียิ่งไปกว่านี้ ก็ต้องทุ่มเทให้มากขึ้น แม้แต่การที่เราได้ความร่วมมือจากเพื่อนร่วมงานหรือจากหน่วยงานอื่นๆเช่นกัน เราได้มาเพราะเรามีความอ่อนน้อมถ่อมตนเข้าไปหา ดังนั้นเราควรจะอ่อนน้อมถ่อมตนให้มากขึ้นเพื่อเกิดพลังสะสมให้ยิ่ง ๆ ขึ้นไป การกระทำดังกล่าวนี้ เป็นสิ่งถูกต้องที่ควรจะทำอย่างยิ่ง มันจะนั้นจะเอา ตัวไม่รอด แต่คนเราโดยทั่วไปจะยังไม่ได้ลง เมื่อได้เลื่อนขั้น เลื่อนตำแหน่งก็อดไม่ได้ที่จะไปคู่อวด โดยเฉพาะคนใกล้ชิด เช่น ลูก เมีย พ่อ แม่ พี่ น้อง เพื่อนสนิท แต่ก็ถึงกับไปเก็บคนอื่นเขา เพราะถ้าเขาเกิดหมั่นไส้ขึ้นมาจะไม่ได้รับความร่วมมือ สรุปความในข้อที่ ๒๗ นี้คือว่า คนเราเมื่อได้ตั้งใจทำความดีมากเพียงไร เช่น สมนํวว่า ทำความดี ๙๙ ครั้ง แต่ถ้ามาทำเสียในครั้งที่ ๑๐๐ คนเขาจะลิ้มมองว่าเราเคยทำความดีมา ๙๙ ครั้ง แต่จะจำครั้งที่ ๑๐๐ เพียงครั้งเดียวเท่านั้น ที่เราได้ทำเสร็จไป แล้วเป็นเช่นนั้นก็ฉะนั้นชื่อเสียงในการทำความดีให้กลับคืนมาได้ง่าย เพราะฉะนั้นครั้งใดที่มีการเลื่อนตำแหน่งครั้งนั้นต้องมีความระมัดระวังดังใจสร้างความดีให้ยิ่งขึ้นเป็นงามตามตัว มินั้นถ้าพลาดขึ้นมาก็ความดีที่ได้ตั้งใจสร้างไว้เท่าก็จะพังทลายลงเสีย (อ่านต่อลงบหน้า)