การจำพรรษาที่วัดโบสถ์น บางคูเวียง : หน้า 102/140

ในขณะนั้นท่านต้องการที่จะไปจำพรรษาที่วัดโบสถ์น บางคูเวียง เพราะต้องการจะตอบแทนพระคุณของเจ้าอธิการปุ่ม (เจ้าอาวาสวัดโบสถ์น บางคูเวียง ในมิติยนั้น) ซึ่งเคยถวายคัมภีร์มุ่งมั่นจ่ายและคัมภีร์พระธรรมโมให้ท่านได้เรียนพระปริยัติธรรม ด้วยการช่วยแสดงธรรมให้แก่พระภิกษุ สามเณร อุบาสก อุบาสิกา ในวัด ท่านจึงกราบท่านเจ้าประคุณเสด็จพระพุทธเจ้าพระเดชพระคุณเจ้าประคุณสมเด็จพระสังฆราช (สมเด็จฯ) เจ้าวาสวัดพระเชตุพน ได้เดินทางไปจำพรรษาที่วัดโบสถ์น บางคูเวียง ในปีที่ ๑๒ เมื่อถึงกลางพรรษา ท่านก็มีความคิดเห็นว่า "ในเมื่อเราตั้งใจจริง ๆ ในการบวช จำเดิมอายุ ๑๙ ปี เราปฏิญาณตนบวชจนตาย ขออย่าให้ตายในระหว่างบวช บัดนี้ได้บอกลา มาถึง ๑๕ พระธ * ย่างเข้าพรรษานี้แล้ว ก็พอแก้ความประสงค์ของเราแล้ว บัดนี้ของจริงของแท้ที่พระพุทธเจ้าท่านรู้ว่าท่านเห็นรายงานไม่ได้บรรลุ ยังไม่รู้ไม่เห็น สมควรแล้วที่จะต้องกระทำอย่างจริงจัง" (ตั้งแต่เอย ๑๙ ปี) ในวันนี้ ๑๕ ค่ำ เดือน ๑๐ ปี พ.ศ. ๒๕๐๙ เมื่อกลับจากบิณฑบาตแล้ว พระเดช-พระคุณหลวงปู่ก็เข้าไปนั่งสมาธิภาวนาในพระอุโบสถ ขณะนั้นเวลาประมาณแปดโมงเศษ ๆ ท่านเริ่มทำความเพียร โดยตั้งใจว่า หากยังไม่ยินเสียงกลองเพลจะไม่ยอมลากจากที่ เมื่อถึงใจดังนั้นแล้วก็หลับตาเวณวา "สัมมา อะระหัง" ไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งความทุ่งเมื่ออิ่มและอาการเหนื่อยขาดค่อย ๆ เพิ่มทีละน้อย ๆ และมากขึ้นจนมีความรู้สึกว่ากระดูกทุกชิ้นแทบจะระเบิดหลุดออกมาเป็นชิ้น ๆ