การเข้าถึงธรรมในพระพุทธศาสนา : หน้า 103/140

ความปวดเมื่อยหายไปไหนไม่ทราบ ในเวลาเดียวกันเสียงกลอหลงเพลิงดังขึ้น วันนี้ พระเดชพระคุณหลวงปู่มีความสุขตลอดทั้งวัน ดวงธรรมบันดิ่งซึ่งเป็นดวงใสก็ยังเห็น ติดอยู่ที่ศูนย์กลางกายตลอดเวลา ในช่วงเย็น หลังจากได้ร่วมลงฟังพระปาฏิโมกข์กับเพื่อนภิภฺษุ ท่านได้เข้าไปในพระอุโบสถแล้วตั้งสตายืนสวดมนต์นับว่า “แมเลือดเนื้อจะเหงื่อเหงื่อหายไป เหลือแต่หนัง เส้น กระดูก ก็ถาวะ ถ้าไม่ลงไปแล้วไม่บรรลุธรรมทีพระพุทธเจ้าเห็น จะไม่ออมูกั้นจากที่ท่านตลอดชีวิต” เมื่อถึงอธิษฐานแล้ว จึงเริ่มนั่งและตั้งจิตอธิษฐานบนพระพุทธเจ้า…” ขออารมณ์ได้ลงพระคุณในโปรดขาในพระพุทธเจ้า ทงประทานรวม ที่พระองค์ได้รสู้ร้อยอย่างต่ำที่สุดแถวที่สุด ที่พระองค์ได้ทรงรู้แล้วแก่พระพุทธเจ้า ถ้าข้าพระพุทธเจ้า ธรรมของพระองค์แล้วเป็นแกนเทศาของพระองค์แล้ว ขอพระองค์อยางพระราชทานเลย ถ้าเป็นคุณแก่เทศของพระองค์แล้ว ขอพระองค์ได้ทรงพระกรุณาโปรดพระราชทานแก้ข้าพระองค์ ข้าพระองค์เป็นนายแพทย์ในศาสนาของพระองค์ไปจนตลอดชีวิต” เมื่อพระเดชพระคุณหลวงปู่ได้รำความปรารถนาแล้ว ก็เริ่มฯนั่งฆ่าเขาที่วาดนา พอดีถึงจุดที่อยู่ระหว่างช่องแผ่นพิณซึ่งกำลังไต่ไปมา จนเช่นเขาน้ำกัด เอานิ้วมือจุ่มเพื่อจะเขียนวงให้รอบด้านบนแต่พอครามมันก็ยังไม่ถึงจริง ก็เกิดความคิดนึกมาว่า “ชีวิตจะได้ แต่ไม่ยังกังวลล้ม א่ีอู่” ท่านนี้ละอายตัว จึงงวงน้ำมันลง แล้วนั่งเข้าไปในประมาณครึ่งค่อนคืน เมื่อใจหยุดเป็นจุดเดียวกันดวงใสบริสุทธิ์ขนาดเท่าฟองไข่ ซึ่งยึดอยู่ศูนย์กลางกายจากเมื่อเพล ยิ่งมองยิ่งใสสว่างมากขึ้น และขยายใหญ่ขนาดเทวดา ดวงใส่งคงสว่างอยู่จนครบโดยที่ท่านไม่ทราบว่าจะทําอย่างไรต่อไป เพราะทุกที่ที่ท่านได้ศึกษามาไม่เคยมีประสบการณ์เช่นนี้มาก่อน