ประสบการณ์การสร้างบารมีและการเดินทางของคุณยาย  วารสารอยู่ในบุญประจำเดือน มิถุนายน พ.ศ.2558 หน้า 48
หน้าที่ 48 / 140

สรุปเนื้อหา

เนื้อหาพูดถึงประสบการณ์ของคุณยายในการพบหลวงปู่ครั้งแรก และการเดินทางไปยังกรุงเทพฯ ช่วงก่อนสงครามโลกครั้งที่สอง ซึ่งมีความยากลำบากในการเดินทาง ในการสร้างวัดพระธรรมกาย เริ่มจากความมุ่งมั่นในการจัดรถส่งบุญเพื่อสนับสนุนให้เยาวชนเข้าวัดได้ง่ายขึ้น คุณยายยังให้ความสำคัญกับการสร้างบารมีและการเข้าถึงพระธรรมกายอย่างรวดเร็ว และเปิดโอกาสให้ผู้คนได้ร่วมบุญเพื่อสร้างความเจริญในชีวิต.

หัวข้อประเด็น

-การพบหลวงปู่
-การเดินทางก่อนสงครามโลก
-การสร้างบารมี
-การจัดรถรับบุญ
-วัดพระธรรมกาย
-ความสำคัญของบุญ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

หลายปี พอามพบหลวงปู่ครั้งแรก หลวงปู่ก็ทักเชิงตำหนิว่า “เอ็งมาช้าไป” ซึ่งตอนนั้นคุณยายมีความรู้สึกว่า เรากว่าจะมาถึงแล้ว แต่หลวงปู่บอกว่ามาช้าไป เพราะถ้าเรามาถึงช้าจะทำให้การสร้างบารมีของหมู่คณะก้าวหนากว่าที่เป็นอยู่มาก ตอนคุณยายมาถึงก็ลาก็จะสงครามโลกครั้งที่สองแล้ว หลวงปู่ต้องเข้าที่ตามตัวที่สร้างบารมีเป็นทีมร่วมกันกับท่านเพื่อมาแก้ไขสถานการณ์ แต่ว่ากว่าจะตามทีมมาได้ไม่ง่าย เพราะมีมันการสื่อสารและการขนส่งไม่ง่ายเหมือนที่เป็นอยู่ตอนนี้ อย่าว่าแต่ก่อนสงครามโลกครั้งที่สองเลย เมื่อปี พ.ศ. ๒๔๙๙–๒๔๙๙ หลวงพ่อเข้ากรุงเทพฯ ครั้งแรก ระยะทางจากกกกุฎูรณ์ถึงกรุงเทพฯ แค่ ๑๒ กิโลเมตร ต้องเดินทางวันหนึ่งเต็ม ๆ ออกจากบ้านประมาณ ๖ โมงเช้ามาถึงกรุงเทพฯ แถว ๆ โรงเรียนสวนกุหลาบประมาณ ๖ โมงเย็น แต่เดี๋ยวนี้รถวิ่งชั่วโมงเดียวถึงแล้ว เพราะฉะนั้นก่อนสงครามโลกครั้งที่สอง การเดินทางจึงหนักหนาสาหัสกว่านี้กว่าคุณยายมาถึงหลวงปู่ กว่าจะเข้าไปฝากเนื้อฝากตัวเรียนวิชาธรรมภายกับหลวงปู่ จึงเสียเวลาเป็นปี ๆ ด้วยเหตุนี้ ตั้งแต่เริ่มสร้างวัดเมื่อปี พ.ศ. ๒๕๑๓ คุณยายจึงบราภัพพระเดชพระคุณหลวงพ่อคุณครูไม่ใหญ่ของพวกเราว่า “ยายถอดตำหนิว่ามาช้าไป เพราะฉะนั้นยายอยากได้บุญใหญใน การจัดรถนำส่งบูญมาสร้างบูญ” ในสมันนั้นเองที่พวกเราขนบัก ทุนเริ่มสร้างวัดพระธรรมกายเริ่มต้นที่ ๓,๒๐๐ บาท เพราะฉะนั้นการจัดรถรับจิ้งเป็นเรื่องใหญ่ แต่คุณยายบอกว่าย่าได้บุญ หลงพ่อก็บอกว่าอยากได้บุญเหมือนกัน เพราะฉะนั้นเราก็หาทางจั ดรถรับบุญด้วยกันแต่เริ่มสร้างวัดเลย การบูญบุญในเรื่องการจัดรถจึงเริ่มต้นขึ้น แม้จะยากอย่างไรก็ตาม แต่ไม่เคยละเลยดูจะรังแม้สักครั้ง ทำให้ตั้งแต่เริ่มต้นสร้างวัด ลูกหลานของเรา พวกเด็ก ๆ นักเรียนก็สามารถมาวัดได้ ซึ่งเด็กเหล่านี้มาจากต่างจังหวัด รายได้ก็น้อย ถ้าไม่ได้รถฟรีอย่างนี้คงไม่ว่าง เพราะวัดเราในสมันนี้ยังอยู่ไกลเต็มที่ แต่ด้วยคำของคุณยายที่อยากจะย่นหนทางให้พวกเราได้บุญเยอะ ๆ เข้าถึงธรรมได้เร็ว ๆ คุณยายจึงกำหนดให้มีสิ่งเหล่านี้ขึ้นมา แล้ววัดพระธรรมกายก็เลยได้รับรวมบักร้อนของบรรลุเยาวชนกระทั่งมาถึงวัยรุ่นไว้ในวันนี้ คุณยายเคยบอกว่า “ยายจะเอาบุญนั่งทางมวัด ยืนหนทางสร้างบารมี ยืนหนทางสร้างบารมี ยืนหนทางเข้าถิ่นพระธรรมกาย ยืนหนทางแตกฉานวิชาธรรมกาย และยืนหนทางไปให้ถึงที่สุดแห่งธรรมได้เร็ว ๆ” คุณยายนั้งผังเร็วของบุญนี้ไว้ว่า “โครมเป็นผู้นำบุญมาช่วย ใครตั้งกองทุนยูนพนะให้ได้บุญเยอะ ๆ ให้เร็ว ๆ ๆ เข้าถึงพระธรรมกายเร็ว ๆ แล้วก็รวยเร็ว รวยทันใจ รวยทันใช้ ไปทุกพากทุกชาติ และติดตามหลวงปู่ ติดตามคุณยาย มาสร้างบารมีให้ได้คนจนกระทั่งถึงที่สุดแห่งธรรมกันทุกคน” หลวงพ่ออยากจะฝากไว้สักนิดว่า บุญบารมีทั้งหลาย นอนไหว ๆ ไม่ได้ ใครที่ไม่เคยร่วมบุญจิ ยอพานาพนะ ลองมาร่วมบุญกับเขาดู โดยเฉพาะอย่างยิ่งใครที่อยากจะฝึกความอดทนต่อการกระทบระทั่ง มาฝึกเป็นผู้รับแรงเกิด ใครอยากเพิ่มขึ้นบารมี มาสมัครเป็นผู้นำรถแล้วจะได้บิณดิน ษ์ ใครอยากได้ปฏิวามามิครเลย หลวงพ่อเคยทำงานตรงนี้มาก่อน ได้มาเยอะเลย…
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More