ข้อความต้นฉบับในหน้า
ตามคติของชาวพุทธเถรวาท พระพุทธองค์ประสูติ ตรัสรู้ และปรินิพพาน ตรงกันในวันเพ็ญขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๖ ซึ่งอธิบายชาวพุทธเรียกวันนี้ว่า "วันวิสาขบูชา" จึงกล่าวได้ว่า วันเพ็ญวิสาขบูชานี้เป็นวันที่พระพุทธองค์ทรงบังเกิดด้วยพระกายทั้งองค์ คือ ในวันประสูติทรงอุบัติด้วยพระรูปปกติ ณ ลวนฺลุมพี และในวันตรัสรู้ทรงอุบัติด้วยพระธรรมกาย ณ โคนต้นพระศรีมหาโพธิ เป็นวันที่ "ธรรมนา" คือนายแหงการตรัสรู้ธรรมบังเกิดขึ้นเป็นครั้งแรกในพุทธศตวรรษ การบังเกิดขึ้นของพระพุทธองค์ผู้ทรงรู้แจ้งแทงตลอดในธรรมทั้งปวง ทั้งวิชา ๓ วิชา ๘ อภิญญา ๖ ปฏิมากิ ๘ วิภูติ ๘ และจรรยา ๑๔ เป็นต้นนั้น มีความหมายและทรงคุณค่าอย่างจะนับประมาณมิได้ เพราะเป็นจุดเริ่มต้นในการกำจัดอวิชชา คือ ความไม่รู้ ที่เป็นอันตรายและม Minutenภัยของทุกชีวิต พระพุทธองค์ผู้ทรงเป็นจุดเริ่มต้นด้วยองค์คุณทั้ง ๓ ประการ คือ พระมหากรุณาธิคุณ พระปุณาณธิคุณ และพระบริสุทธิคุณ ทรงป้อนให้เราสะท้อน ทำดี ทำให้ผ่องใส ด้วยการประพฤติดีงาม ซึ่งจะเป็นน่านไปปลูกฝังทุกข์ใจให้ราบรื่นให้เราราบว่า ในายของเรา คือ อัตภาพอันมีขนาดกว้างคอก ยาว วน นา คนี้มี มิรีมรร คือ หนทางสายกลางที่จะนำไปสู่การตรัสรู้ธรรมภายในด้วยธรรมจัญุ คือ ตาแห่งธรรมภาย ที่เห็นแจ้งทุกอย่างได้ตามความเป็นจริง และญาณทัศนะ คือ ความรู้แจ้งของธรรมภายที่เป็นเครื่องส่งนำทางสู่การตรัสรู้ แล้วจะก่อให้เกิดความเข้าใจว่าคนเราเกิดมาทำไม อะไรคือเป้าหมายและแก่นสารของชีวิต อันจะนำไปสู่การดับกิเลสและดับทุกข์โดยสิ้นเชิง
คัมภีร์พุทธโบราณฉบับอายุคราว ๒,๐๐๐ ปี ที่รอดอสการศึกษาจากนักวิจัยสถาบันดีรณ์
*ดังที่มีอธิบายไว้ในภาพพระวินัย ชื่อ สารตถทีปนี ภาค ๑ ข้อ ๑๕๔ หน้า ๑๒๓ ว่า "พระพุทธเจ้าทรงบังเกิดด้วยพระปกายที่สวนลุมพินี และทรงบังเกิดด้วยพระธรรมกายที่วังต้นโพธิ์"