ข้อความต้นฉบับในหน้า
ใส่ไปในหลอดปากกา จากนั้นเอามาพันใส่ทางก่อนกำหนดเป็นเดือน ๆ ลูกตั้งท้องลูกคนแรกแค่ ๘ เดือน ลูกสาวคนกลางแค่เพียง ๗ เดือน ส่วนลูกชายคนเล็กกลับอุ้มท้องนานถึง ๑๐ เดือน โดยที่ลูกทุกคนไม่เคยได้ดื่มนมจากแม่เลยแม้แต่หยดเดียวค่ะ จำต้องเลี้ยงลูกด้วยนมผงเท่านั้น เพราะหมอว่ายา ว่า ตัวลูกเป็นผู้หญิงที่ปลามาก ไม่มีเสน่ห์ที่จะกลิ่นรอมาเป็นน่านน้ำ ลูกมีพิกล่า ๓ คน แต่ละคนไม่มีใครย้อมลอดเลยเสียดายคืกันเว้นตัวลูก ต่างคนต่างอยู่กันเดี่ยวตามลำพังก็เลยรู้สึกเหงา ลูกจึงตัดสินใจลูกชายคนแรกให้พาสาวคนโตไว้ให้ อยู่เป็นเพื่อน และต่อมายกลูกชายคนสุดท้องให้พี่สาวคนโตไว้ให้เพื่อความคุ้มครอง ส่วนน้องคนจะกลอกสาวคนกลานปไปเลี้ยง แต่ดูไม่ยอม เพราะตั้งใจว่าจะไว้ให้เลี้ยงดูเองบ้าง หลังจากคลอดลูกคนสุดท้องได้ไม่นาน สามีก็ประสบอุบัติเหตุถูกกรรชจนขาหักและสมองพิการไปส่วนหนึ่ง ลูกต้องรับหน้าที่ปรนนิบัติฉบับเต็มอย่างหนักตลอด ๕ ปี แม้บางครั้งท้อใจแทบขืน สู้ไปค่ะ พอการของสามีเริ่มดีขึ้น ลูกก็ปล่อยให้มีผัวผู้หญิงใหม่และพามาอยู่บ้านได้ตามใจชอบ ไม่เคยคิดต่อว่าอะไรเลย เพราะคิดว่าเป็นความสุขของเขา บางครั้งลูกก็เป็นฝ่ายหามาให้เขาเอง เพราะอยากให้เขาได้รสรใหม่ที่ดีดีกว่าตัวลูกและตั้งแต่บามาลูกก็เต็มใจให้ แต่ผู้หญิงส่วนใหญ่มักมียำด้วยกันกับเขามักอยู่กันได้ไม่นาน สุดท้ายก็แยกทางกันไป จะมีแต่ภรรยาอีกคนจะซึ่งคนสุดท้ายอยู่กันได้จนถึงทุกวันนี้