การใช้ชีวิตอย่างมีคุณค่า : หน้า 51/132

มนุษย์ผู้มีปัญญาจึงควรใช้มันต์(Concept) ว่าใช้เวลาอย่างสุภาพในการสร้างบุคลิกภาพในเรื่องความตายมาพิจารณาถึงความไม่เที่ยงบำมีเลย นั่นแหละคือชีวิตที่มีค่าที่สุด" ของชีวิต เพื่อประโยชน์ต่อการมีชีวิตอยู่ของเราจำเป็นต่อตา ให้มากที่สุด "ชีวิตคนเรานั้นมัน บางที่เราควรจะเปลี่ยนวิธีนิยามอายุเสื่อใหม่ คือแทนที่จะชินแล้วก็มาเฉลิมฉลองว่าเราเกินทุกปี ควรจะนับจำนวนปีที่เหลืออยู่แทน เช่น อายุขี้เฉลีย ๕๕ ปี ถ้าเราเกิดมา ๓๐ ปีแล้ว วันเกิดนี้เรา ก็เตือนตัวเองว่ามีอายุเหลืออยู่ ๒๕ ปีเท่านั้นและไม่มีหลักประกันเลยด้วยซ้ำว่าจะอยู่ไปถึงวันนั้นจริง ๆ ดังนั้นเราควรหว่านามัยว่าชีวิตในช่วงอายุที่เหลืออยู่นี้ เราควรจะทำอะไรให้คุ้มค่ากับการได้เกิดมาเป็นมนุษย์บ้าง เมื่อใดที่เรามองย้อนกลับไปในชีวิตที่ผ่านมาแล้วไม่รู้สึก เช่นเดียวกัน การสร้างบุคลิกภาพของพระอาจารย์ปรมัย มีเพียงแสดงถึงความมุทุมภายใจสร้างบารมีย์ของพระภิกษุรูปหนึ่งเท่านั้น แต่ยังสะท้อนให้เห็นถึงความจริงจรงใจในการสร้างบารมีของหมุดคณะวัดพระธรรมกาย ที่มีพระเดชพระคุณหลวงพ่อปดิ่น แผนแบบได้ด้วยและที่สำคัญ เรื่องราวชีวิตท่านยังเป็นเหมือนการนำเลเซอร์พอยเตอร์ (Laser Pointer) มาชี้ให้เห็นพุทธศาสนาภาพนี้ต้นขึ้น คือ “อุชเช ธิกจดามญปู โก ชญญา มรณ สุข” ความเพียรเป็นกิจที่ต้องทำวันนี้ ใครจะรู้ว่าความตายจะมีวันพรุ่งนี้ พฤ.คิฉายน ๒๕๕๙ อยู่ในบุญ ๔๘