มารยาทในการดูแลสุขอนามัยส่วนบุคคล : หน้า 81/132

ถ่ายปัสสาวะรดของเขาเข้า แม้แต่มีบ้างครั้งประปาขาดแคลนในฤดูร้อนหรือขาดแคลนไปก็ไม่ควรทำ ไม่น่าดู ทั้งยังเป็นที่น่ารังเกียจ ก็น่าเห็นใจหลายๆ คนที่เป็นโรคหวัดเรื่อรังเลดมาก กรณีเช่นนี้ควรทำอย่างไร หลวงพ่อเองก็เป็นโรคหวัดเรื่อรังในยามมักจะติดกระดาษทิชชูอยู่เป็นประจำ จะกาเลสดกิ้งกาจลนกระดาษ แล้วทิ้งลงถังขยะ บางทีก็มีถังขยะให้ทิ้งก็เก็บใส่ยาม จนกระทั่งถังภูมิใจไม่อย่างนั้นไม่น่าดู ทำอย่างไรได้เล่า เราย่อมโรคอย่างนี้ เขาอาจให้อภัยในความที่เราป่วย แต่ก็จะไม่ให้อภัยเลย ถ้าเราไปทำมารยาทไม่งามเหล่านี้ ข้อ ๓. “ภิกษุพึงทำความศักดิ์สิทธิ์ว่า เราไม่เป็นไร จงไม่ถ่ายอุจจาระ ถ่ายปัสสาวะ บ้วนเทผะลงในน้ำ” ถ้าเราไม่ระวังก็ทำความเดือดร้อนให้คนอื่นได้พอๆ กันทุกเรื่อง เพราะถ่ายอุจจาระถ่ายปัสสาวะ บ้วนแผะ ขากสวด ลงในน้ำมันจะลอยไปสร้างความไม่น่าดูให้คนอื่น ยิ่งถ้าเป็นโรคติดเชื้อก็ยิ่งแพร่เชื้อได้เร็ว เรื่องเหล่านี้มันเป็นเรื่องส่วนตัว พระสัมพุทธเจ้าถึงทรงแจงแจงเสียละเอียดดอกเพราะไม่ต้องการให้พระภิษุเสี้อจากความเป็นจริงตั้งแต่ครั้น บางคนอาจบอกว่า เรื่องเหล่านี้เป็นเรื่องส่วนตัว ไม่เกี่ยวกับใคร แต่ว่ามองอย่างหนึ่ง ก็มีเรื่องห้องน้ำ เวลาเข้าก็เข้าที่นะ เพราะฉะนั้นว่าจะทำอะไรไม่มีใครเห็น แต่ยังงี้ ที่ไม่มีใครเห็น ถ้าเราไม่รักษามารยาทอย่างนี้ ก็เป็นการแสดงถึงความมีจิตใจต่ำต้อย จิตใจที่ไม่เจริญของเรา มีผู้หญิงท่านน่าคงพามาก ระดับอัปปิติ พฤศจิกายน ๒๕๕๙ อยู่ในบุญ ๑๙