อุในบุญ - การศึกษาการถ่ายปัสสาวะในพระพุทธศาสนา : หน้า 80/132

อุในบุญ ต้นฉบับอธิบายยาญไทย เรื่อง: พระราชวานาจารย์ (หลวงพ่อทัตติโว) ต้นบัญญัติยาญไทย (ตอนที่ ๑๕) หมวดที่ ๔ ปกิณกะ ข้อ ๑ “ภิขษพึงทำความศึกษาว่า เราไม่เป็นไข้ จักไม่ยืนย่ออาจจะ ถ่ายปิสสาวะ” ข้อ ๒ “ภิขษพึงทำความศึกษาว่า เราไม่เป็นไข้ จักไม่ถ่ายอาจจะ ถ่ายปิสสาวะ บ้านเขะพลลงในของเขียว” ข้อ ๓ “ภิขษพึงทำความศึกษาว่า เราไม่เป็นไข้ จักไม่ถ่ายอาจจะ ถ่ายปิสสาวะ บ้านเขะพลลงในนั้น” เป็นหมวดธรรมหมวดสุดท้ายว่าด้วยการ ถ่ายปิสสาวะ ย้อย ดินอับอายชาวบ้านมาก ถ่ายอาจจะ ปัสสาวะ ของพระภิษุเมฆวาส เลาะหมดความเคารพ์ คณะ ท่านปิสสาวะ ก็เอามาปรับใช้ได้เช่นกัน มีทั้งมูณ ๓ ข้อ คือ ก็ทำญาณดฺีโยมเสื่อมครั้นๆชำรุดเช่นกัน มราวาสก็เช่นกัน มารยาทพวกนี้ศึกษาว่า ให้โดยเฉพาะผู้ขายที่เมาหลับแลอาบไปทำให้ โดยเฉพาะ ผู้ขายที่เมา หลายต่อหลายคนก็เช่นกัน ม. ยอวาสก็เช่นกัน มารยาทพวกนี้ศึกษาว่าให้โดยเฉพาะผู้ขายที่เมาหลับแลอาบไปทำให้ โดยเฉพาะผู้ขายที่เมา หลายต่อหลายคนก็เช่นกัน มราวาสก็เช่นกัน มารยาทพวกนี้ศึกษาว่าให้โดยเฉพาะผู้ขายที่เมาหลับแลอาบไปทำให้ โดยเฉพาะผู้ขายที่เมา หลายต่อหลายคนก็เช่นกัน (เป็นต้นข้อความต้นฉบับ)