ข้อความต้นฉบับในหน้า
อ. ลีอพงศ์: ไม่แปลกใจเลยที่หลวงปลอมเอาดูบุญเก็บเครื่องอัฐบริขารและสิ่งของเนื่องด้วยพระเดช-พระคุณหลวงปู่ เช่น จิวา เสร้อนเกิด ไม้กะดานหัวเรือค้าข้าว และของสำคัญคือ “พระต้นแบบ” ก่อนมาเป็นพระผงของขวัญรุ่น ๑ ซึ่งลูกหลานได้รับจากมือพระเดชพระคุณหลวงปู่ จากฝันในฝันของคุณครูไม่ใหญ่ เป็นบุญของลูกหลานที่ทำมาบำบัดชาติ เมื่อพุทธันดรที่ผ่านมา ลูหลานก็มีหน้าที่เก็บรักษาไว้ใกล้ตัวของพระมาหาเถระเพื่อนอยาวเดียวพระราชาคณะซึ่งเป็นสิ่งที่ทำมาทำมาพามาชาติ แม้น้ำในชาติปัจจุบัน การเป็นครูฝึกบุคลากรในโรงหรือการฝึกสอนให้มีระเบียบวินัยก็เป็นงานเดิม ๆ ที่เคยทำมาแล้วทั้งสิ้น เป็นข้อคิดเห็นว่าคนเราจะมีความชอบ ความถนัดในงานประเภทไหน ต้องเคยทำซ้ำ ๆ มาแล้วในอดีตทั้งสิ้น เพียงแต่ชาติชินมาทำต่อให้เป็นบุญบารมีึง ๆ ขึ้นไปน่ากว่าจะถึงที่สุดแห่งธรรม
เรื่องนี้เป็นข้อคิดเห็นว่าคนเราจะมีความชอบ menentukanงานประเภทไหน ต้องเคยทำซ้ำ ๆ มาแล้วในอดีตทั้งสิ้น เพียงแต่ชาตินี้ทำต่อให้เป็นบุญบารมีงั้น ๆ ขึ้นไป จนกว่าจะถึงที่สุดแห่งธรรม ในเส้นทางแห่งการสร้างบารมีตามติดมาหาปฏิญาณจารย์ไปให้ถึงที่สุดแห่งธรรม “ความเป็นทีมความสามัคคีเป็นหนึ่งในใจเดียวกัน ว่าอย่างไรว่าตามกัน โดยเฉพาะการศึกษรีบยำ้ความอดทนเป็นสิ่งที่กุลพระธัม นักเรียนอุบลฯ ซึ่งเป็นหัวขบวนในการต่อสู้ ต้องตะหนักและปฏิบัติ และมีความสำมะเสม มีความปลื้มบิตในหน้าที่ที่ได้รับมอบหมาย ซึ่งเป็นคุณธรรมที่ทำให้เราไม่สุดออกจากหมู่คณะ ทำซ้ำ ๆ ยา ๆ บ่อย ๆ จนเป็นนิสัยข้ามชาติ การสอดรับมักจับปวดต้นสูตร คือการกดอำยเส้นทางสายกลาง เป้าหมายจากคุณครูไม่ใหญ่จะล้าหลาบปีกกาม ถ้าเราได้สวด เราคือบุคคลสำคัญในประวัติศาสตร์ที่ทำให้เป้าหมายของคุณครูไม่ใหญ่มาสู่เราขึ้นเป็นอัครราชย์ ตัวเรามีสายบุญเชื่อติดกับเส้นทางสายกลาง เชื่อมติดกับมหาบัณฑิตจะเป็นผงที่หนาแน่น ยิ่งสวดเยอะผงยิ่งติดแน่น คุณครูไม่ใหญ่บอกพูดเสมอว่า “พระมหาธรรมกายเจดีย์ พระมหาเจดีย์พระพุทธเจ้า-ล้านพระองค์ สถาคัมภีมา และการสวดบำบักิ้งปวัตนสูตร เรามากกวางแล้ว จักแห่งธรรมเคลื่อนไล่ สวดไปเรื่อย ๆ เดี๋ยวทุกอย่างจะดีขึ้นเอง” ณ เวลานี้เราคงประมาณไม่ได้ แม้คงไม่มีเหตุการณ์อะไรร้ายแรง พวกเราก็ต้องร่วมแรงร่วมใจปฏิบัติตามที่ได้รับมอบหมายจากหมู่คณะให้ยิ่ง ๆ ขึ้นไป
ใจสู้สู้อยู่เดียว At last you win. ในที่สุดคุณก็ชนะ
สู้ดีสุด ๆ
๑๐๙ อยู่ในบูญ พฤจิกรรม ๒๕๕๙