การอยู่ในกามสุขัลลิกนิโก และมัชฌิมาปฏิปทา : หน้า 94/132

กามสุขัลลิกนิโก คือ การหมกมุ่น อยู่ในกามสุข หมายถึงสงฺวสขะกำหนดดี in กามคุณ ๕ อันประกอบด้วย รูป เสียง กลิ่น รส และสัมผัสทางกาย เป็นบัน ๒. อัตตลิกฺกนฺตนิโก คือ การประกอบ ความลำบากเดือดร้อนแก่ตนเอง การบีบคั้น ทรมานตนให้เดือดร้อน และทรงเสนอแนวทางดำเนินชีวิต โดยสายกลาง อันเป็นแนวทางใหม่ให้มนุษย์ นำมาประพฤติปฏิบัติ คือ มัชฌิมาปฏิปทา ที่ ชื่อว่า ทางสายกลาง มัชฌิมาปฏิปทา หรือ ข้อปฏิบัติอันเป็นสายกลาง ทั้ง ๘ ประการนี้ มื่อภาษาบาลว่า พระอัญญิญฺจํมรร อนเป็น แนวปฏิบัติที่เป็นจังหว๊ะให้เจ้าชายสิทธัตถะ ทรงบรรลุพระสัมโพธิญาณ ทรงตรัสรู้ เป็นพระสัปพัญญูพุทธเจ้า ทรงประจักษ์แจ้งใน อริยสัจ ๔ การปฏิบัติธรรมถึงนี้ นอกจาก เป็นจังหวะให้เจ้าชายสิทธัตถะทรงบรรลุอภิลยญาณ ค่อยอญหยิ่งรู้อันธรรมอันเป็น เหตุให้สิ้นอาสติกโลส กลายเป็นพระอรหันต์- สัมมาสัมพุทธเจ้าแล้ว ยังคงให้พระพุทธองค์ ทรงพระสุกปทเสนสัมพาน หรือเรียกว่า นิพพานเป็น คือ ดับเหตุโดยสิ้นเชิง แต่ยัง ทรงมีบุญจันต์ (บัณธ์ ๕ คือ รูปขันธ์ เวทนาขันธ์ สัญญาขันธ์ วิญญาณขันธ์) เหลือ อยู่ และภายหลังทรงบรรลุ พระอุปาเสสนิพพาน หรือเรียกว่า นิพพานตาย ในที่สุด บุคคลผูปรารถนาจะพ้นจากวัฏสงสาร สะเท่คราววาสออกบรรพชาในพระพุทธ- ศาสนาแล้ว พึงปฏิบัติตามมัชฌิมาปฏิปทาหรืโอหนทางสายกลางอันประกอบด้วย องค์ ๘ ประการ หรือเรียกว่า "มรรคมีองค์ ๘" ซึ่งพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงตรัสรู้ประจักษ์แจ้ง ด้วย พระอwnาวรญาณ (พระปริญญาญาณเฉพาะ ด) และในที่สุดก็ - ๒ - อยู่ในบุญ พุทธศักราช ๒๕๙๙