การถวายพระและการสละอารมณ์ : หน้า 6/132

เป็นเดน หรือของที่ใช้แล้ว โดยเฉพาะของที่ นอนนำมาถวายสงนั้น แม้มิตานินิดเดียว ก็ไม่ควรนำมาถวาย เพราะท่านตราหนัดว่า การถวายพระมี ๑๐ อย่าง คือ ข้าว น้ำ ผ้า ยาตพานะ ดอกไม้ ของหอม เครื่องลูบไล่ ที่นอน ที่พักอาศัย ประทีปโคมไฟ ถ่านยอือ เหลือเพียง ๔ อย่าง ได้แก่ จิวร บินขามถาดเสนาสนะ และคิฌางค์สังฆ สำหรับให้สูงขึ้นไปกว่านี้อีก คือ การสละกลอจากใจ ไม่ให้ความโลภ ความโกรธ ความหลง หลงเหลืออยู่ในใจ สิ่งที่ควรสละออกไปจากใจนั้น เป็นนามธรรม มองไม่เห็นเป็นรูปเป็นร่าง แต่ผู้นกล่าวว่ามีทานโดยปริยาย สิ่งนั้นคือการสละความยินดีในรูปลิ__เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะธรรมม์นั่นเกิดขึ้น ท่านบอกให้เราสละความยินดีในอารมณ์เหล่านี้ให้ได้ เพราะก่อนเราเกิด เขาเก็บดีดีในรูปลิ__เสียง กลิ่น รส__สัมผัส ธรรมม์นั่นเกิดขึ้น เขาก็เก็บดีดีในอารมณ์เหล่านี้เหมือนเดิม หากเราถ่ายถอนอารมณ์ออกจากความยินดีเหล่านี้ได้ พิจารณาว่า นี่เป็นอารมณ์ของโลก ไม่ใช่อารมณ์ของธรรม