พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๔ พระสุตตันตปิฎก  วารสารอยู่ในบุญประจำเดือน มกราคม พ.ศ.2561 หน้า 40
หน้าที่ 40 / 108

สรุปเนื้อหา

บทความนี้พูดถึงความสำคัญของการแต่งชุดขาวในวัดซึ่งมีรากฐานมาจากยุคพุทธศาสนา โดยมีการระบุถึงความสุขและความสงบที่การแต่งชุดขาวนำมา ส่งเสริมให้เกิดบรรยากาศที่เหมาะสมต่อการปฏิบัติธรรมและการสวดมนต์ อ้างอิงจากพระไตรปิฎกเล่มที่ 13 และ 14 ซึ่งเนื้อหาชี้ให้เห็นถึงการใช้ชีวิตในแบบพุทธศาสนา

หัวข้อประเด็น

-พระไตรปิฎก
-สุตตันตปิฎก
-วัฒนธรรมในพุทธศาสนา
-การสวดมนต์
-การแต่งตัวในวัด

ข้อความต้นฉบับในหน้า

พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๔ พระ- สุตตันตปิฎก เล่มที่ ๖ บัญชีมินิกาย อุปกรณ์ธาฎิษฐ์ ๔ สามคามสูตร ข้อ ๕๑ หรือใน พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๓ พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๕ (ฉบับมหาจุฬาฯ) มัทมินิกาย มัทมิปันณาสกล์ ๓. มหาวัณณ์โคตตสตร์ ว่าด้วยปริพาชกชื่อว่าจัดโคตร สูตรใหญ่ เรื่องคุณธรรมและอคุณธรรม ข้อ ๑๕๙ ได้กล่าวไว้ผู้่นักข่าวด้วยเช่นกัน จะเห็นว่า การใส่ชุดขาวนอกจาก เป็นวัฒนธรรมที่มีมาในสมัยพุทธกาลแล้ว ยังมีความสุขาเรียบร้อย ใครเห็นก็รู้สึก ใจสง เหมาะแก่การสวดฉานมาจะก้จะ เกิดความหลากหลาย เกิดการประนีประนอม หรือ แต่งตัวมาวดกัน แล้วเกิดความเหลื่อมลำ จุนำให้รวยมากกว่าการปฏิบัติธรรมมันย จนไม่มบทเป็นวัด
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More