ตำนานยักษ์และการค้นหาพระสุพรรณภูมิ : หน้า 85/108

นอนก่อนป่ ต่อมา มียักษ์ ๒ คนออกเที่ยวหาอาหารในยามราตรี ยักษ์ตนนึ่งเป็นสัมมากิจิ อีกตนนึ่งเป็นมิจกะทิครั้นยักษ์ทั้งสองเห็นภูมานั้นหลับอยู่ในเวื่อน ยักษ์ผู้เป็นมิจกะทิ จึงกล่าวแก่สหายว่า ควรจะจับภูมานั้นมาเป็นอาหาร แต่ยักษ์ผู้เป็นสัมมากิจิัล้าลักลี้หลบหลาย มีให้ท่านนั้นนั่น ฝ่ายยักษ์มิจกะทิค็มีเสียงคำทาน ตรงเข้าไปจับทั้งสองของภูมานั้นตนได้ดี_nิ ก็ลักลี้ถึงพระพุทธคุณ แล้วกล่าวว่า “นะโม พุทธัสสะ” ดั่ง ทำให้ยักษ์มิจกะทุเกิดใจ วางทำภูมารแล้วออกไปยักษ์สัมมากิจิสิบหนีลากหลายว่า “ท่านกระทำไม่สมควร เราจะลงทัณฑ์กรรมแก่ท่าน ท่านจงไปเที่ยวแสวงหาอาหารมาให้ภัน” ว่าแล้วยักษ์สัมมากิจก็ยึดอยู่ฝาามูมานั้น ส่วนยักษ์มิจกะทิหลบเข้าไปในพระวัง ขนเอตเครื่องพระสุโขทัยและข้าวทองใส่พระสุพรรณภูษณแล้วเทกลับมายืนนนั้นจากนั้นยักษ์ทั้งสองก็แปลงตนเป็นมารดากับบิดาของภูมานำอาหารมาให้ณสิ่งลักรอคิ่นในภาวนะ แล้วอิฐฐานด้วยอานภาพแห่งยักษ์ว่า “ขอให้เฉพาะแต่พระมหากัสตกิราธิราชพระองค์เดียวเท่านั้นทรง และเห็นอักษรนี้” บุคคลอธิษฐานอันนั้นแล้ว ก็อาสุพรณาณั้นใส่เกวียนไว้แล้วจึงจากไป ครั้นรุ่งเช้า ชาวเมืองทั้งหลายก็โจมกันเช้่าว่า พระสุพรรณภูมิของหลวงหายไป จึงมีการส่งเจ้าหน้าที่ค้นหากันทั้งในเมืองและนอกเมือง ในที่สุดจึงพบพระสุพรรณภูมิอยู่ในเวียนของภูมารั้น เจ้าหน้าที่จึงนำเอาพระสุพรรณภมกับตัวภมเข้าไปถวาย