การฝึกสมาธิเพื่อความสงบและสุข : หน้า 103/108

ดวงเล็ก ๆ ตรงกลางนั้นไปเรื่อย ๆ ใจจะปรับจ​น ไม่บังคับ ทำได้แค่ไหนให้ใจแค่นั้น สิ่งจะเป็นการป้องกันไม่ให้เกิดความอยากจนเกินไป​ จนถึงกับทำให้ใจต้องสูญเสียความเป็นกลาง และเมื่อการฝึกสมาธิเกิดผลได้ “ดวงจันทร์” ที่ใสก็ในสาย สวยเกินสวย ติดสินมั่งคงอยู่ที่ศูนย์กลางกายแล้ว ให้มันคงรัศมีดั่งนี้อยู่เสมออย่างแล้ว ผลแห่งสมาธิจึงทำให้ชีวิตดำรงอยู่บนเส้นทางแห่งความสุข ความสำเร็จและความไม่ประมาทใดตลอดไป ทั้งยังจะทำให้สมาธิละเอียดลุ่มลึกไปตามลำดับอีกด้วย ข้อควรระวัง ๑. อย่าใช้กำลัง คือไม่ให้กำลังใด ๆ ทั้งสิ้น เช่น ไม่มีบลามเนือตาเพื่อเข้าใจนิมิตเร็ว ๆ ไม่เกรงแขน หรือกล้ามเนื้อหน้าท้อง ไม่เกรงตัว ฯลฯ เพราะการใช้งำลังตรงส่วนไหนของร่างกายก็ตามจะทำให้จิตเกลียวนจากศูนย์กลางกายไปสู่จุดนั้น ๒. อย่าอยากเห็น คือทำให้เป็นกลางประกอบสมาธิให้ผลจากบริกรรมวาวาและบริกรรมมโนมิติด่วนจะเห็นนิมิตเมื่อได้นั้น อย่ากังวลถ้ายามเวลาแล้วอ่อนเห็นเอง การบังเกิดของดวงนิมิตนั้นอุปมาเสมือนการขึ้นและตกของดวงอาทิตย์ เราไม่อาจจะเร่งเวลาได้ ๓. อย่ากังวลถึงการกำหนดลมหายใจเข้าออก เพราะการฝึกสมาธิ เพื่อให้เข้าเป็นพระธรรมกายภายใน อาศัยมนต์กิ่ง “โลกาเสน” คือกลิ่นแสงส่งร่างเป็นบทเบื้องต้น เมื่อฝึกสมาธิจนเข้าถึงดวงปฐมมรรคแล้ว ผูสมาธิจิตก็ไปผ่านกายมนุษย์ลัซลอเดีย กายทิพย์ กายรูปพรหมกายอรูปพรหม จนกระทั่งเข้าสู่พระธรรมภายแล้วจึงเจริญวิปัสสนาในภายหลัง ดังนั้นจึงไม่มีความจำเป็นต้องกำหนดลมหายใจเข้าออกแต่ประกาย ๔. เมื่อเลิกจากนั่งสมาธิแล้ว ให้ตั้งใจไว้ที่ศูนย์กลางกายที่เดียว ไม่ว่าจะอยู่ในอริยบทใดก็ตาม เช่น ยืนดีดี เดินดีดี นอนดีดี หรือยังดีดีอย่างฐานที่ตั้งจิตไปไว้ที่นี้เป็นอันขาด ให้ตั้งใจบริกรรมวาวา พร้อมกันถึงบริกรรมมโนมิตรเป็นดวงแก้วใสควบคู่กันตลอดไป ๕. นิมิตต่างๆ ที่เกิดขึ้น จะต้องน้อมไปตั้งไว้ที่ศูนย์กลางกายทั้งหมด ถ้ามิมิตเกิดขึ้นแล้วหายไปไม่ต้องตามหา ให้วางนามประคองใจต่อไปตามปกติ ในที่สุดเมื่อจิตสงบ นิมิตย่อมปรากฏขึ้นใหม่อีก การฝึกสมาธิเบื้องต้นที่กล่าวมาทั้งหมดนี้ ย่อมเป็นปัจจัยให้เกิดความสุขได้พร ​สมควร เมื่อชักชอบปฏิบัติอยู่เสมอ ๆ ไม่ทอดทิ้งจนได้จงปรุมบรรลุแล้ว ก็ให้หนังสา​รั้วดวงปฐมมรรคันไตลอดชีวิต ดำรงอยู่ในศีลธรรมอันดี ย่อมเป็นหลักประกันได้ว่า ได้ผีงของชีวิตที่ถูกต้องดีงาม ที่จะส่งผลให้ปืนมีความสุขความเจริญ ทั้งในภายภาคหน้าและพาชาติหน้า หากสามารถนำต่อ ๆ กันไป ขยายไปยังเหล่ามนุษย์ชาติ อย่างไม่จำกัดเชื้อชาติ ศาสนา และเผ่าพันธุ์ สันติสุขอันไพบูลย์ที่ทุกคนได้ฝัน​ก็ย่อมบังเกิดขึ้นอย่างแน่นอน