เรื่องราวของพราหมณ์และลูกที่ป่วย : หน้า 40/96

พราหมณ์เห็นแล้วก็รู้ว่า ลูกเราไม่ไหวแล้ว จึงไป หาหมอมาคนหนึ่ง เมื่อหมอนั้นมาตรวจดูก็รู้ว่า คงไม่รอดแล้วล่ะ จึงพูดเลี่ยงไปว่า “ท่านหาหมอ อื่นมารักษาเถอะ เรามีธุระด่วนเสียแล้ว” พราหมณ์รู้ว่าลูกเราคงอยู่อีกไม่นานแล้ว จึงอุ้มลูก ออกมาจากห้อง ให้นอนที่ระเบียงหน้าบ้าน เพราะกลัวผู้ที่มาเยี่ยมจะเห็นสมบัติที่อยู่ในเรือน วันนั้น พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรง ในวันรุ่งขึ้น จึงเสด็จเข้าไปบิณฑบาตในกรุงสาวัตถี โดยมีพระสงฆ์หมู่ใหญ่แวดล้อม ทรงพระดำเนินไป ตามลำดับถึงประตูเรือนของพราหมณ์นั้น ตรวจดูสัตวโลกในเวลาใกล้รุ่ง ทรง ทอดพระเนตรเห็นมัฏฐกุณฑลี ปรากฏในข่ายพระญาณ ในสภาพที่ ป่วยหนักนอนรอความตายอยู่ที่ ระเบียงหน้าบ้าน จึงทรงดำริว่า เมื่อ เราไปยังที่นั้น จะเกิดประโยชน์ อะไรบ้าง ก็ทรงเห็นเหตุการณ์โดย ตลอด จนถึงมัฏฐกุณฑลีได้เกิดใน สวรรค์ ได้ฟังธรรมพร้อมกันกับ พราหมณ์ผู้เป็นพ่อ แล้วได้บรรลุ ธรรมเป็นพระโสดาบัน