การศึกษาและระบบสัมพันธ์ระหว่างครูและศิษย์ : หน้า 49/96

เดือดร้อนมาให้ เพราะเขาจะใช้ความรู้ที่มีไปใน ทางที่ผิด ที่เป็นอกุศล เพราะวิชาที่สอนล้วนมีข้อบกพร่องประจำ วิชา เพราะฉะนั้นครูจึงต้องสอนวิธีที่จะใช้ วิชาการอย่างถูกต้อง เพื่อเป็นการป้องกันให้แก ด้วย เมื่อลูกศิษย์ทำหน้าที่ของตัวเองครบ บริบูรณ์ทั้ง ๕ ข้อ ครูบาอาจารย์ก็ทำกลับไปอีก ๕ ข้อ ความดีระหว่างลูกศิษย์กับอาจารย์ก็จะไหล เข้าหากัน ไม่มีความชั่วเข้ามาเจือปนเลย แต่ถ้าไม่ทำอย่างนี้ ศิษย์และอาจารย์ก็จะ เสียเวลามาคอยจับผิดพระ เพราะพระที่บวชเข้า มาในพระพุทธศาสนานั้น แบ่งออกเป็น ๒ ประเภท คือ มีความไม่ดีอยู่ในตัว แล้วความไม่ดีของทั้ง ๒ ฝ่าย ก็จะไหลเข้าหากัน ซึ่งจะเป็นผลร้ายต่อการศึกษา หาความรู้อย่างยิ่ง ๓. ทิศเบื้องบน ได้แก่ สมณะ หรือว่าพระ ภิกษุผู้ทรงศีล หน้าที่ของญาติโยมที่มีต่อพระภิกษุ คือ ๑. ปฏิบัติต่อท่านด้วยจิตเมตตา ๒. พูดกับท่านด้วยจิตเมตตา ประเภทที่ ๑ พระครูบาอาจารย์ คือ บวช ถวายชีวิตแก่พระศาสนา ตั้งใจมาศึกษาหาความรู้ ตั้งใจมาอบรมบ่มนิสัยตัวเอง ตั้งใจจะถางทางไป พระนิพพาน เมื่อได้รับความรู้เท่าไร ก็นำกลับ มาสอนให้กับญาติโยม ประเภทที่ ๒ พระนักเรียน คือพอ เข้าพรรษาก็ลองมาบวชดู เผื่อจะมีอะไรดีบ้าง ถ้าดีก็อยู่ต่อ ถ้าไม่ดีก็สึก ๔. ให้การต้อนรับด้วยความเต็มใจ ๕. ถวายทานเป็นประจำ ชีวิตพระจริงๆ ๓. คิดต่อท่านด้วยจิตเมตตา พูดง่ายๆ อย่า แล้ว คือชีวิตของครูสอนศีลธรรม ประเภทอาสา