พระอิฐมปทุติถกุาแปล ภาค ๘ หน้าที่ 170
…มีโทษ คือมรทุกเป็นกำไร อันยังสัตว์ให้เป็นไปในอบาย
ชื่อว่า ทุกข์ ในพระคาถานั้น.
สองบวกว่า ติติ จานนี ว่าว่า เราเรียกบุคคลผู้มีวรวอันปิด
แล้ว เพื่อ้องการห้ามความเข้าใจแห่งบำรุงริคาริเป็นต้น โดย
เหตุ ๑ มีกาย…
ในหน้าที่ 170 ของพระอิฐมปทุติถกุาแปล ภาค ๘, พระศาสดาตรัสแสดงความสำคัญของการเว้นจากความชั่วในทางกาย วาจา และใจ โดยบุคคลที่สำรวมแล้วว่าสามารถเรียกว่าเป็นพราหมณ์ได้. นอกจากนี้ยังอธิบายถึงกรรมและผลของกรรม