พระอิฐมปทุติถกุาแปล ภาค ๘ หน้าที่ 170 : หน้า 172/304

ประโยค - พระอิฐมปทุติถกุาแปล ภาค ๘ หน้าที่ 170 [คนที่ควรเรียกว่านพรหมณ] พระศาสดา ทรงสับคำของภิกษุเหล่านั้นแล้ว จึงตรัสว่า "ครูธรรม ๘ ประการ เราให้แล้วแก่พระนางมหาชาดิโคดมมิ, เรา เองเป็นอาจารย์ เราเองเป็นอุปปักษะของพระนาง, ชื่อว่าสามรึง ในพระฉันทะทั้งหลาย ผู้เว้นแล้วจากทุจริตทั้งหลายมีทุจริตเป็น ต้น อันเธอทั้งหลายไม่ควรทำ" ดังนั้นแล้ว เมื่ออธิษฐานแสดงธรรม จึงตรัสพระคาถานี้ว่า:- "ความชั่วทางกาย าวาจา และใจ ของบุคคลใด ไม่มี, เราเรียกบุคคลนั้น ผู้สำรวมแล้วโดย ฐานะ ๓ ว่า เป็นพราหมณ์." [แก้ธรรม] กรรมมีโทษ คือมรทุกเป็นกำไร อันยังสัตว์ให้เป็นไปในอบาย ชื่อว่า ทุกข์ ในพระคาถานั้น. สองบวกว่า ติติ จานนี ว่าว่า เราเรียกบุคคลผู้มีวรวอันปิด แล้ว เพื่อ้องการห้ามความเข้าใจแห่งบำรุงริคาริเป็นต้น โดย เหตุ ๑ มีกายเป็นต้นน่า เป็นพราหมณ์. ในกาลจบเทศนา ชนเป็นอันมาก บรรลุอริยผลทั้งหลาย มีโสตา- ปิตติผลเป็นต้น ดังนี้แล. เรื่องพระนางมหาโพธิ์ดีโสดามี ขบ.