พระจัมปิฏกฉบับแปล ภาค ๕ - หน้า 63 : หน้า 65/189

ประโยค - พระจัมปิฏกฉบับแปล ภาค ๕ - หน้า 63 เสด็จกลับจากที่นั่น แม้ท้าวเธอส่งจามรบูรณ์ (คนลอดแนม) ไป คนหนึ่ง ด้วยคำว่า "เจ้าจงไป ฟังคำของพระสมณโคดมนี้ แล้วกลับมา" [เจ้าสุปฑะทำกรรมหนักก้อนดินสุข] แม้พระศาสดา เสด็จกลับมาทรงทำการแย้มพระโอษฐ์ พระ อานนทเถระลูกถามว่า "อะไรกนอดแล?" เป็นปัจฉิมแห่งกรรมคือ การแผ่พระโอษฐ์ให้ปรากฏ พระเจ้าข้า" ถึงตรัสว่า "อนนท์ เธอเห็นสุปฑะพระไหม?" พระอานนทเถระ ทูลว่า "เห็น พระเจ้าข้า." พระศาสดา ตรัสว่า "เจ้าสุปฑะพระจะไม่ให้ทางแก่พระพุทธ- เจ้าผู้เช่นเรา ทำกรรมหนแล้ว ในวันที่ ๑ แต่วันนี้ ท้าวเธอจัก เข้าไปสู่วัณดิน (ธรณีสุข) ณ ที่ใด่งั้นไว้ใดในภาย ได้รับสารท." [เจ้าสุปฑะมุงจับผิดพระศาสดาด้วยคำเท็จ] อาจารบูรณ์ได้ฟังพระคำสันนแล้ว ไปสู่สำนักของเจ้าสุปฑะ ๙ ตราสามว่า "หลานของเรามือถือกลับไปพูดอะไรบ้าง?" จึงกราบทูล ตามที่ตนได้ยินแล้ว ท้าวเธอใดลับคำองอาจบูรษนี้แล้ว ตรัสว่า "นิดนั้น ไทย ในการพูด (พูดผิด) แห่งหลานของเราย่อมไม่มี, เธอรว้คำใด คำ นั่นต้องเป็นอย่างนั้นจริง ๆ ก็เดียว, แม้เมื่อเป็นเช่นนั้น คราวนี้ เรา จึงจับผิดเธอด้วยการพูดเท็จ เพราะเธอไม่รว่าระกาโดยไม่เจาะจง ว่าว่า 'ท่านสุปฑะทักกอธิกรณ์สุปในวันที่ ๑' ตรัสว่า 'ท่าน