อรรถภาษพระวินัยมหาวรก ตอน ๒ : หน้า 46/183

ประโยค - ตอนสนับสนำคำท่า อรรถภาษพระวินัยมหาวรรค ตอน ๒ - หน้า ที่ 272 หลายบวกอะ ย๋ ขุุสดี กาโล ว่าว่า เวลานี้แลพึ่งเป็นกล. บทว่า ปรีชาสุ# ได้แต่ สั่งมาแล้ว. ในคำนี้ว่า ย๋ ขุุสดี กาโล... ปรีชาสุ# มีคำอธิบายดังนี้ว่า อุปชามายของเรา ให้เรารับทราบคำสั่งอันใดมากว่า “เธอพิงดูสิ่งนี้” ด้วย เรื่องนี้ด้วย เวลานี้ พึงเป็นกลแห่งคำสั่งนั้น เอาเถิด เราจะทูล คำสั่งนั้นเดี๋ยวนี้.” ว่าด้วยวิญญรูปอวนม คืออาจารย์ผู้กล่าวประกาศเป็นที่ ๕. วินิจฉัยในว่า อนุษามี ภิกขเว สุพุทฺธมฺ มุ๙ส ชน- าปทสุกุณูปานนี้ พึงทราบดังนี้ :- รองเท้าที่ทำด้วยหนังชนิดใดชนิดหนึ่ง เว้นหนังมนุษย์เสีย ย่อม ควร แม้นในรองเท้า ฟักดำและฝักกุญแจ กันนี้แน่เ [ว่าด้วยหนัง] ก็แล้ววินิจฉัยในคำว่า อญุมามิ อดุราณิ นี้ พึงทราบดังนี้:- ภิกขุณะปุ่งแกะและหนังแผ่อย่างใดอย่างหนึ่งแล้วนอนหรือขึ้น ก็ครว. วินิจฉัยในหนังมูก พึงทราบดังนี้ :- หนังแห่งมูกชาติ คือเนื้อกราย เนื้อสมัน เนื้อฟาน กวาว เนื้ออีก และมันเผานี้เท่านั้นควร. [๑๒๒] ส่วนหนังแห่งสัตว์เหล่าอื่่ ไม่ควร. ลิง ค่าง นางเห็น ชะมด และสัตว์ร้ายเหล่าใดเหล่าหนึ่งบรรดา มี, หนองของสัตว์เหล่านี้นาไม่ควร.