ปัญญามสมันต์ปลาสักกา: เบื้องต้นของโฉนด : หน้า 160/288

ประโยค - ปัญญามสมันต์ปลาสักกา อรรถคาถาพระวันิ ปริวาร วันแดงนา - หน้าที่ 873 [ว่าด้วยเบื้องต้นของโฉนดเป็นอาทิ] วิจัยฉบับในปัจจุบันวิสาชนาอธิว่า อะไรเป็นเบื้องต้นของโฉนด พิฆารบัดนี้:- หลายยบว่า ลุงจอ อญฺญป จ อญฺญป จ มีความว่า จำเลยพิังตั้ง อยู่ในธรรม 2 ประการ คือ ให้การตามจริง 1 ไม่ชุ่นเงือ 1 คือว่า การใดอนตนกระทำหรือมีใครจะทำ การนั้นแล อันตนพิังให้การ (เช่นนั้น). และไม่พิ้งให้เกิดความอุ่นเคืองในโฉนด หรือในภิกษ์ผูว่า อรรถคดี หรือในสงฆ์. สองบว่ารโอตุณฺโณติญฺญุตนฺพิมฺพิวามว่า สงฺฆ พิ้งรู้ถ้อยคำอันเข้าประเด็นและ ไม่เข้าประเด็น. ในคำนี้ มีวิธีสำหรับ รู้งันนี้:- [***]สงฺฆพิรู้ว่า "คำต้นของโฉนดเท่านี้" คำหลังเท่านี้ คำ ต้นของจำเลยเท่านี้ คำหลังเท่านี้." พิ้งกำหนดลักษณะฯ ว่าควรเชื่อถือของโฉนด พิ้งกำหนดลักษณะฯ ที่ควรเชื่อถือของจะเลย พิ้งกำหนดลักษณะฯ ที่ควรเชื่อถือของฤกษ์ ว่าวรรภคดี. ภิกษุผูว่าวรรภคดี เมื่อการพิจารณาให้บรรจงแม้ มีประมาณน้อย อันสงฆ์พิ้งว่าว่า "ผู้มีอายุ ท่านจงพิจารณาให้ บังคลคดีให้ตรงฯ" สงฺฆพิ้งปฏิบัติอย่างนี้. วิจัยฉบับในคำว่า เยน ฐมมฺ เยน วิเนยน เยน สตูดฺ- สาลนฺ อภิรกฺณรฺ ปูรมฺมตินี พิGramบัดนี้:-