อรรถกถาชานส โลบสูตร : หน้า 266/356

น อ้อมมาในอรรถกถาชานส โลบสูตรนั้นว่า "บรรดาบทหล่านัน คำว่า อฐฉ ในบทว่า ม ยสม ส นี้ เป็นเพียงนิยายบทว่า สุภาร ุ ได้แก บูชาที่บุคคลพึงเลือกตั้งทำ. บทว่า เปตาน ได้แก ผูตายแล้ว. บทว่า อุปปปุต ได้แก จงถึง. บทว่า ธาน ได้แก ในโอกาส. บทว่า อุฐฐาน ได้แก ในทีมใชโอกาสกรรมเป็นเหตุบังเกิดในรร นั้นนันแหละ ชื่อว่า อาหารของสัตว์ผู้เกิดในรร. เพราะสัตว์เหล่านันนันแทน ครับว่าอาหารของสัตว์ผู้เกิดในรร. เพราะสัตว์เหล่านันน้อมยังอัปลภาพให้เป็นไปในรร นั้นด้วยกรรมนันนันและ. ส่วนอาหารของสัตว์ทั้งหลายผู้เกิดในรนิดสัตวัจิฉาน พืงทราบด้วยสามารถวัตถมกัญและใบไม้เป็นต้น. อาหารของพวกมนุษย์ พึงทราบด้วยสามารถอ้างลูกและนม คุมามสเป็นต้น. ของทวยเทพทั้งหลาย พึงทราบด้วยสามารถสุภา โภชน (โภชนสะอาด ?) เป็นต้น. ของสัตว์ทั้งหลายผู้เกิดในเปรต วิสัย พึงทราบด้วยสามารถของไม่สะอาดมีน้ำลาย น้ำลูกเป็นต้น. หลาบวา ย ว ปณสุต ฮิต ว่าว่า อีกอย่างหนึ่ง ปิยชนทั้งหลายมิตรเป็นต้นของเขา เมื่อให้ทานใดแต่มนุษย์โลกนี้ " ชื่อว่า ย่อมตามส่งให้. ก็สัตวทั้งหลายที่เกิดในปรวัสัยนันแล ย่อมเป็นผู้เข้าไปอาศัยนาที่คนอื่นให้เป็นอยู่, ทานที่คนเหล่าอื่นให้แก่สัตว์เหล่าอื่น ย่อมไม่สำเร็จ (แก้เขา). สองวา ทายโกปี อนุปโพ ความว่า ทานนั้น อันทายก มุ่งหมายผู้ใดให้แล้ว จะสำเร็จดีตาม ไม่สำเร็จดีตาม แก่ผู้นั้น, ทายก ก็ไม่อาจเป็นผู้ไรผล, ทายกย่อมได้ผลแห่งทานนันแน่นอน. ก็พระมหาน