ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - จุดตัดมัตติกาภาสากิลา อรรถถกพระวินัย อุจจวรร วรรนา - หน้า ที่ 605
๕ รูปบ้าง,แต่เมื่อจะให้ต้องมัตตสากรรมนำแก้ก็ญ๕ รูปผู้อไป.
ถ้า ถ้าบ้านนั้นไป มีบ้านอืน,และในบ้านนั้นมีสากกภัสดีพ่ง
ดีเดียว.และเขาถาวสากกภัดนั้นแช่ชื่นๆ สากกภัสดนั้น พึงให้
ด้วยบังคับแก้วกุรุซึ่งเป็นภิกษุณ่ะนั้น แล้วสั่งเธอว่า "ท่านจงรับ
สากกภัสดินเสียแต่เช้า ภายหลังจึงรับบัดดอนนี้ที่บ้านใกล้."
ในครูนั้นกล่าวนยังว่า "ถ้าว่าเมื่อสากกภัสดทั้งหลายในบ้าน
ไกล ก็ยังไม่ได้แจกจ่ายกันเลย ภิกษุนี้ไปเสีย ด้วยสำคัญว่าได้แจกกัน
เสร็จแล้ว,ครันให้ถือเอาสากกภัสดในบ้านใกล้แล้ว ต้องกลับมาวิหารอีก
รับแจกสากกภัสดอนนั้น แล้วจึงค่อยไปบ้านใกล้ เพราะว่า ลาสงจะ
แจกกันภายนอกรึมา ย่อมไม่ไดๅ."
[๔๑]แต่ถ้าภิกษุมาก,สากกด้วมอ่านาณาแห่งบ้านไม่พอกัน;
พิงให้ถือเอาด้วยอานาจนหนึ่ง หรือด้วยอานาจหนึงในถนน หรือ
ด้วยอานาจสากกณนี้ก็ได้.
ก็เ๓ ในนถนเป็นต้น ในที่ใดมีภิกษมาก,ในที่นั้น พึงให้ภิกษุ
มาจุป็อเอง ตามที่กล่าวแล้วในบ้านนั้นแน,เมื่อสากกไม่มี พึง
เถาะงให้ถือเอาอีกได้. อันภิกษุให้สากกต้องรู้จักวัดร.
จริงอยู่ ภิกษุให้สากกนั้น พิงลูกขึ้นแต่เช้า ถือบาตรและจิวร
ไปสู่หนอ้น ว่าวสถานที่ซึ่งมีดวาด จัดตั้งน้ำฉันใช้ไวกว่ะเวลาว่า