ประโยคที่ ๒ - คำนี้พระธัมมะปุรณัม
… (สมฺมโช) อ บคคลผู้มีปัญญาดี หิตวา ยาด
ย่อมละแล้วไป อคิมฺมน ด้วยบรรรอผลเป็นที่ระลึก เอา อย่างนี้
ปน อนึ่ง (สมฺมโช) อ. บุคคลผู้มีปัญญาดี หิตวา ละแล้ว คือ
ว่า อฏฺฐฤตวา ทั้งแล้วดัง็ด บุคคล ซึ่งบุคคลนั้น มนุษป…
บทนี้กล่าวถึงการพิจารณาในหลักธรรมต่างๆ โดยเฉพาะการเป็นผู้มีปัญญาที่ดี สมบูรณ์ในหลักธรรมและการทำความเข้าใจว่า ธรรมสามารถเป็นที่พักทั้งกลางวันและกลางคืนได้อย่างไร รวมถึงการละจากสิ่งที่ไม่เป็นประโยชน์และ