ความสุขในโลกตามหลักธรรม : หน้า 238/244

ประโยค- คณูพระผูถกูดา ยกพัทเเปล ภาค ๓ - หน้าที่ 238 ความสุข (โลโก) ในโลก (โหติ) ย่อมเป็น สามารถญาติ อ. ความเป็นเพื่องบุคคลผูถกูดาแก้ สมะนะ สุขา เป็นเหตุแห่งความสุข โลโก ในโลก (โหติ) ย่อมเป็น อโค อนึ่ง พุทธญาตา อ. ความเป็นแห่งบุคคลผูถกูดาแก้พระมณฑิ สุขา เป็นเหตุแห่งความสุข (โลโก) ในโลก (โหติ) ย่อมเป็น สีอ อ. สีด สุข์ เป็นเหตุ นำมาซึ่งความสุข ยาว เพียงใด ชรา แต่ซาร (โหติ) ย่อมเป็น สุขา อ. ศรัทธา ปติญฺญา อันต้วอยู่เเล้วพาเเล้ว สุขา เป็นเหตุในบางเชิงความ สุข (โหติ) ย่อมเป็น ปฏิญญา อ. การ ได้เฉพาะซึ่งปัญญา สุโจ เป็นเหตุในบางเชิงความ สุข (โหติ) ย่อมเป็น อากัป อ. การไม่กระทำ ปาปะ นั่นมา ก. สุข เป็นเหตุในบางเชิงความสุข (โหติ) ย่อมเป็น อิตติ ดังนี้ ฯ (อุตโค) อ. อรรถว่า ทิ กิ (กิขิจ) ครั้นเมื่อกิจ จิรวกรานึก ว่า อนิมิการะทำซึ่งอิริยาบถเป็นดั่งหรือ อธิกนุมปลานึก วา หรือว่า อนิมิการะให้ไปลงวิสัยเป็นดัง (อุปนุป) เกิดขึ้นแล้ว ปุบพิจิตรสุดอา แม่กบรรพิจิก จิณเมื่อกิจ กลมมาหก วา อนิมิธรรมเป็นดั่งหรือ พลวงปัญสนุนสุดเตห อธิกนุมาก วา หรือว่า อนิมิการครอบงำ โดยชนะ ท. ผู้อาศัยแล้ว