พระมหาเถร รุ่นปี ๒๕๔๗ : หน้า 247/264

พระมหาเถร รุ่นปี ๒๕๔๗ อย่างนี้ว่า "เราจำเดินทางไปสู่ที่สุดแห่งโลก" ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้าพระองค์นั้นเพียบพร้อมด้วยความเร็วและการอย่างเท่าอย่างนี้ เว้นจากการกิน การดื่ม การเคลิ้ม การถ่ายอุจจาระ ปัสสาวะ การหลับ และการบรรเทาความเหงาเหนื่อย มีอายุ ๑๐๐ ปี ดำรงชีพอยู่ได้ตั้ง ๑๐๐ ปี ดำเนินไปได้ตั้ง ๑๐๐ ปี ยังไปไม่ถึงที่สุดแห่งโลก ก็ตายเสียก่อนในระหว่างทาง ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ น่าจัดจรรย์จริง ไม่เคยปรากฏพระผู้มีพระภาคตรัสเรื่องนี้ไว้ดั่งนักฯ พระผู้มีพระภาคตรัสว่า "เทพบุตร เราไม่กล่าวที่สุดแห่งโลกที่สัตว์ไม่เกิด ไม่แก่ ไม่ตาย ไม่อุบาทว์ ว่า "พึงรู้ พึงเห็นพึงถึงได้" ด้วยการเดินทางไป และเราไม่กล่าวว่าการที่บุคคลยังไม่ถึงที่สุดแห่งโลก จะทำที่สุดแห่งทุกข์ได้ อนึ่ง เราบัญญัติโลก (ทุกข์) ความเกิดแห่งโลก (สมุทัย) ความดับแห่งโลก (นิรันดร) และข้อปฏิบัติให้สงความดับแห่งโลก (อริยมรรค) ในร่างกายที่มีประมาณหนึ่ง มีสัญญามีใจครองนี้เอง"