การสร้างบารมีในพระพุทธศาสนา : หน้า 43/124

แด่...นักสร้างบารมี ต ๔๓ เมื่อสาวหาเหตุของความบกพร่องแต่ละเรื่องว่า เกิดจากอะไรได้แล้ว ก็จะสามารถแก้ไขกันได้ถูกจุด ไม่ อย่างนั้น ก็ต้องปลงอาบัติกันเรื่อยไปไม่รู้จบทั้ง ๆ ที่ ปฏิญาณว่า ข้าพเจ้าจะไม่คิด ไม่พูด ไม่ทำอย่างนั้นอีก แต่แล้วก็ย้อนกลับไปทำผิดพลาดอีก กลายเป็นหลอก ตัวเองทั้งชาติ พระส่วนมากที่ทำอาบัติซ้ำ ๆ อยู่อย่างนั้น ก็ เพราะว่าไม่ค่อยได้มาหยุดตรองดูความประพฤติของตน ๆ เรามักจะปล่อยตัวตามสบาย เมื่อสมัยก่อนบวชยังอยู่บ้านเคยชินนิสัยอย่างไร พอมาอยู่วัดนานเข้าก็คุ้นวัดเหมือนบ้าน แล้วเริ่มจะทำ ตามความเคยชินเหมือนตอนอยู่บ้าน ผลสุดท้ายบวชตั้ง หลายพรรษาแล้วยังไม่มีอะไรดีขึ้น เมื่ออยู่ทางโลกรักษาศีล ๕ แต่พอมาบวชเข้า เหลือแค่ศีล ๔ คือถือแค่ปาราชิก ๔ ข้อ ไม่ให้ขาดจาก ความเป็นพระเท่านั้น นอกนั้นเริ่มจะไม่สนใจกัน เมื่อพระเณรไม่ค่อยจะสนใจแก้ไขปรับปรุงตัวเอง