การให้และการพิจารณาอาหารในพระพุทธศาสนา : หน้า 13/124

แด่...นักสร้างบารมี ต ๑๓ แต่ในช่วงเพล ญาติโยมจำนวนมากมาช่วยกัน เป็นเจ้าภาพ และร่วมกันประเคนอาหาร สถาน- การณ์ไม่เหมาะจะบูชาข้าวพระเหมือนตอนเช้า ดังนั้น ก่อนจะฉันอาหาร ท่านจึงทำเพียงสวดบทพิจารณาอาหาร คือ ปฏิสังขาโยนิโส ปิณฑะปาตั้ง ปฏิเสวามิ เนวะ ทวายะ นะ มทายะ มัณฑะนายะ นะ วิภูสะนายะ ยาวะ เทวะ อิมัสสะ กายัสสะ ฐิติยา ยาปะนายะ วิหิงสุ ปะระติยา พรหมมะจะริยา นุคคะหายะ อิติ ปุราณัญจะ เวทะนัง ปฏิหังขามิ นะวัญจะเวทะนัง นะ อุปาเทสสามิ ยาตรา จะเม ภะวิสสะติ อะนะวัชชะตา จะ ผาสุวิหา โรจาติ แปลว่า เราย่อมพิจารณาโดยแยบคายแล้ว ฉัน บิณฑบาต ไม่ใช่เพื่อความเพลิดเพลิน ไม่ใช่เพื่อความ เมามัน ไม่ใช่เพื่อประดับ ไม่ใช่เพื่อตกแต่ง แต่ให้เป็นไป เพื่อความตั้งอยู่แห่งกายนี้ เพื่อความเป็นไปได้ของ อัตภาพ กำจัดความลำบากทางกาย เพื่ออนุเคราะห์