ข้อความต้นฉบับในหน้า
แด่...นักสร้างบารมี ต
๗๒
คุณยายอาจารย์ทำได้ จากจุดนี้จึงได้เกิดผลต่อเป็นลูกโซ่
โดยคุณยายอาจารย์ท่านดำริว่า ตามธรรมดาพระภิกษุ
สามเณรก็สวดบูชาข้าวพระกันทุก ๆ เช้าอยู่แล้ว เรา
เป็นแม่ชีไม่ได้สวดอะไรกับเขา ถ้าจะบูชาข้าวพระบ้าง
จะได้ไหม
ๆ
ว่าแล้ว ท่านก็จัดข้าวปลาอาหารของท่าน ตั้ง
เป็นวงเหมือนที่เราตั้งไว้ที่หน้าโต๊ะหมู่บูชา ก่อนจะรับ
ประทานอาหาร จากนั้นท่านนั่งเข้าที่ทําภาวนาแล้ว
นึกขึ้นว่า ในเมื่อของละเอียดนี้เอาขึ้นไปชั้นดาวดึงส์ยังได้
ทําไมจะเอาไปพระนิพพานไม่ได้ แล้วท่านก็ทำวิธีเดียวกัน
แต่แทนที่จะน้อมถวายบูชาพระเจดีย์จุฬามณี กลับนึก
น้อมถวายบูชาพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ซึ่งปรากฏอยู่ด้วย
ธรรมกายในอายตนนิพพาน พอนึกน้อม ข้าวปลาอาหาร
มากลั่นไว้ที่ศูนย์กลางกาย ก็สามารถนำไปบูชาพระ
สัมมาสัมพุทธเจ้าในอายตนนิพพานได้
การบูชาข้าวพระด้วยวิธีนี้จึงได้เกิดขึ้น ของเดิม
นั้นนอกจากบทปฏิสังขาโยนิโสแล้ว ใช้กล่าวบูชาข้าว