การสร้างบารมีผ่านความรับผิดชอบในอาหาร : หน้า 51/124

แด่...นักสร้างบารมี ต ๕๑ เมื่อก่อนหลวงพ่อก็ไม่เข้าใจว่า ทำไมแค่การดูแล เรื่องภัตตาหารในวัดพระเชตวันมหาวิหาร ถึงกับต้อง ตั้งให้พระอรหันต์ลงมาดูแลคือ พระทัพพมัลลบุตร ถ้า ท่านไม่ลงมาดูวันเดียวยุ่งเลย บัดนี้เข้าใจแล้ว ข้าวปลาอาหาร ข้าวต้มที่เขาทิ้งไปหลาย ๆ หม้อ นั้น ไม่ใช่แค่ทิ้งสมบัติพระศาสนาไปเท่านั้น แต่ว่ายัง ทำให้ศรัทธาของญาติโยมถดถอยลงไปด้วย โดยเฉพาะ คนไหนไม่เคยมาวัดเลย พอมาเลี้ยงพระวันแรกก็เห็น ข้าวต้มเหลือตั้งหลายหม้อ หม้อใหญ่ ๆ ทั้งนั้น กลาย เป็นข้อตำหนิขึ้นมาว่า พระวัดพระธรรมกายฉันทิ้งฉัน ขว้างกันอย่างนี้หรือ เพราะฉะนั้นต่อไปข้างหน้า พวกเราต้องรับผิด ชอบกันให้มากกว่านี้ ให้พวกเราถือเอาข้อคิดจากวง อาหารนี้ เป็นบทฝึกให้มีความรับผิดชอบยิ่ง ๆ ขึ้น ถ้า ตรงนี้เราได้คิด อย่างอื่นก็จะได้คิดมากขึ้น การคิดให้ดี ก่อนทำอะไรลงไป นั่นแหละคือความรับผิดชอบ ๆ