การสร้างบารมีและความรับผิดชอบ : หน้า 76/124

แด่...นักสร้างบารมี ๓ ๗๖ ของใคร อย่าทําเหมือนกับว่าไม่ใช่หน้าที่ของฉัน จะ ตายก็ช่างมัน อย่างนี้ไม่ถูกต้อง ตะโกต้นหนึ่งซื้อมา ประมาณสองพันสามพันบาท แม้ไม่ได้ซื้อเอง ญาติ โยมเอามาถวาย ถ้ามันตายไปก็เท่ากับเงินสองพันสาม พันบาทหมดไปนั่นเอง สองพันสามพันบาทหมดไปยัง ไม่เท่าไร ที่จะเสียหายไปกว่านั้นก็คือ นิสัยของเราเสียไป ด้วย คือ ดูดาย ไม่รับผิดชอบต่อส่วนรวม เมื่อความดูดายมากเข้า ความเสียหายก็เกิดขึ้น แล้วความเกี่ยงก็เกิดตามมา ตอนฉันข้าวยังฉันด้วยกันได้ แค่จะรดน้ำต้นไม้สักต้นยังเกี่ยงกัน มันก็ไม่น่าจะอยู่วัด เดียวกันแล้ว ถ้ามองอีกนัยหนึ่ง แค่เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ นี่ก็ดู ดายเกี่ยงกันเสียแล้ว แล้วเราจะดูแลวัดของเราให้ไป ตลอดรอดฝั่งได้อย่างไร ต้องพิจารณาให้ลึกซึ้งอย่างนี้ เพราะฉะนั้นถ้าปล่อยให้เจ้าต้นตะโก หรือต้นไม้ ใด ๆ มันตายไป อย่าว่าแต่ตายเลย แค่เหี่ยวเท่านั้น มันก็ฟ้องถึงความดูดาย ฟ้องถึงความเกี่ยงกัน ไม่