บทบาทของพ่อแม่ในการสอนลูก : หน้า 16/56

๑๖ เป็นหน้าที่ที่พ่อแม่ต้องตอบให้ชัด “ลูกเอ๊ย เวลานี้อะไรที่ แบ่งเบาภาระพ่อได้ ลูกต้องทำแล้ว เพราะว่าที่พ่อเหนื่อย ทุกวันนี้ เหนื่อยเพราะลูกนะ เพราะฉะนั้น อย่าทำอะไร ให้พ่อต้องหนักใจ เหนื่อยใจกว่านี้ ตั้งใจเรียนไม่ดื้อ ไม่ชน เมื่อพ่อแม่ตอบแล้ว เขาก็มีหน้าที่กราบพ่อของเขา ไม่ว่าแม่ จะใช้ลูกไปกราบพ่อ พ่อใช้ลูกไปกราบแม่ ความเข้าใจ เขาจะทำด้วย ในที่สุด ทั้งแม่ทั้งพ่อเป็นพระประจำบ้านของลูกไป ในตัว นี่เป็นการปูพื้นฐานในลักษณะหนึ่งคือ การจับถูก ไม่จับผิด คนเราจะเจริญได้ต้องจับถูกคนอื่น หรือแสวงหา ความดีที่มีอยู่ในบุคคลอื่นให้เจอกัน เจอแล้วนับให้ได้แล้ว เอามาปฏิบัติตามอย่างนี้เจริญแน่ๆ แล้ว การจับผิดมันจะได้ หมดไปจากแผ่นดินไทยเสียที พวกงานการไม่ทำ นั่งเขียนบัตรสนเท่ห์กันไปเถอะ มนุษย์พวกนี้ถ่วงความเจริญ ทำไมเป็นอย่างนี้ ? โบราณ เขาพูดถูก บอกว่า พ่อแม่มันไม่สั่งสอน คือไม่สั่งสอนให้ จับถูก จับดี หรือให้บูชายกย่องคนดี โตขึ้นมาถึงได้คอย จับผิดชาวบ้าน งานการไม่ทำ เอาแต่เขียนบัตรสนเท่ห์ นั่น คือที่มาที่ไป เพราะฉะนั้น ปู่ย่าตาทวดจึงได้สอนให้รู้จักใช้กุศโลบาย ในการสอนให้ลูกรู้จักจับดี เมื่อลูกยังถูกสอนมาในลักษณะนี้ เมื่อโตขึ้นก็สอนให้ลูกได้ศึกษาธรรมะ ค้นหาความดีของ