ความเชื่อในบาปและบุญ สัมมาทิฏฐิ รากฐานการพัฒนาชีวิต หน้า 48
หน้าที่ 48 / 56

สรุปเนื้อหา

บทความนี้พูดถึงความเชื่อในบาปและบุญที่มีบทบาทสำคัญในการสร้างบารมีและกำลังใจให้ทำความดี การมีความเชื่อว่าพระอรหันต์และพระพุทธเจ้าเป็นจริงทำให้ผู้คนมีกำลังใจในการพัฒนาตนเองและไม่ลังเลในการทำความดี. ผู้ที่เข้าใจว่าการเกิดมานั้นเพื่อสร้างความดีจะมีความมุ่งมั่นในการดำเนินชีวิตในทางที่ดีและสร้างบารมีให้สูงขึ้น โดยไม่เอาบาปมาเกี่ยวข้อง.

หัวข้อประเด็น

-ความเชื่อในบาปและบุญ
-พระอรหันต์และความดี
-สัมมาทิฏฐิ
-การสร้างบารมี
-กำลังใจในการทำความดี

ข้อความต้นฉบับในหน้า

๔๘ แม้ยังไม่ตาย มีลูกก็คงได้ลูกที่แสบๆ อย่างนั้น เพระฉะนั้น ถ้าขึ้นชื่อว่าเป็นบาปไม่เอา แต่ถ้าไม่เชื่อว่าบุญไม่มี บาปไม่มี ถ้ากลัวว่าบาป จะมี ตอนตายจะเอาขวานใส่ไปในโลงด้วย เขาก็ว่าไปโน่น แล้วถึงคราวจริงๆ เข้า ก็คงจะได้รู้กัน ประการที่ ๘ พระอรหันต์ผู้หมดกิเลสแล้ว มีจริง ประการสุดท้ายของสัมมาทิฏฐิ คือ มีความเชื่อว่า สมณะหรือนักบวชที่หมดกิเลสได้มีจริง พูดง่ายๆ เชื่อว่า พระพุทธเจ้ามีจริง เชื่อว่าคนที่ดีสมบูรณ์แบบเป็นพระอรหันต์ มีจริง ถ้ามีความเชื่อมีความเข้าใจอย่างนี้ การที่จะมีกำลังใจ สูงที่จะทำความดีให้ยิ่งๆ ขึ้นไปจนกระทั่งถึงกับประกาศว่า เกิดมาเพื่อสร้างบารมีล่ะก็ เพราะมีความเชื่อมั่นในข้อนี้ เขาจึงจะมีกำลังใจอันยิ่งใหญ่ที่จะเตือนตัวเองว่า ฉันเกิดมา เพื่อมาสร้างบารมี หรือเกิดมาสร้างความดี ความชั่วไม่เอา คน ลักษณะนี้เขาจะต้องมีสัมมาทิฏฐิประการ ที่ ๘ เป็นตัวค้ำเลย ถ้าไม่มีประการที่ ๔ ก็ไม่เอา มีโอกาสจะทำความดี มันก็ ไม่ทุ่มเต็มที่ เพราะยังลังเลอยู่ว่าจะมีหรือไม่มีก็ยังไม่รู้เลย จะเอาแค่ทำเผื่อเหนียวไว้ก่อน ถ้าทำเผื่อเหนียวแล้ว เขาจะไม่ทุ่มเท เมื่อไม่ได้ทุ่มเท ก็ทำแบบกะพร่องกะแพร่ง ทำงานแทนที่จะเอากันเต็มกำลัง
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หน้าหนังสือทั้งหมด

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More