การฝึกอบรมจริยธรรมและบุคลิกภาพในเด็ก สัมมาทิฏฐิ รากฐานการพัฒนาชีวิต หน้า 23
หน้าที่ 23 / 56

สรุปเนื้อหา

บทความนี้เน้นความสำคัญของการฝึกอบรมจริยธรรมและบุคลิกภาพในเด็ก โดยผ่านการสังเกตบุคคลที่มีคุณธรรมในสังคม เช่น นายอำเภอ ผู้พิพากษา หรือแพทย์ ที่มีบทบาทให้เด็กได้เรียนรู้และจดจำแนวทางการดำเนินชีวิต ซึ่งถูกสร้างขึ้นตั้งแต่ช่วงวัยเด็ก การพัฒนาความสามารถในการแยกแยะคนดีคนไม่ดีเป็นสิ่งสำคัญที่พ่อแม่ต้องลงทุนในการสอนลูก เพื่อไม่ให้เกิดการมองว่าลูกไม่รู้เรื่อง แต่ควรยอมรับว่าพ่อแม่ต้องมีบทบาทในการสอนและให้ความรู้กับลูกในเรื่องนี้

หัวข้อประเด็น

-การฝึกอบรมเด็ก
-จริยธรรมในสังคม
-บุคลิกภาพที่ดี
-การสังเกตและเรียนรู้
-บทบาทของผู้ใหญ่ในการสอนเด็ก

ข้อความต้นฉบับในหน้า

Q ทั้งหลายมาจากตรงนี้ ๒๓ ยิ่งกว่านั้นถ้าให้ดี หลวงพ่อเคยไปเจอบางบ้าน เขา ทำดีมากๆ แล้ววันหลังโยมพ่ออาตมาก็เลยทำตาม คือ หลังจาก ที่ถูกแขกซักถามแล้ว เดี๋ยวเถอะผู้ใหญ่จะบอกเลยว่าคุณลุง คนนี้ คุณป้าคนนี้มีคุณสมบัติดีอย่างไร เช่น เป็นนายอำเภอ ชั้นเยี่ยมเลย เป็นผู้พิพากษาชั้นเยี่ยม เป็นแพทย์ชั้นเยี่ยม แต่ละท่านมีความดีอย่างนั้นๆ แล้วภาพเหล่านี้จะประทับลง ไปในใจของเด็กด้วยว่า “ถ้านายอำเภอชั้นดี ผู้พิพากษาชั้นดี นายแพทย์ชั้นดี ต้องมีบุคลิกอย่างนั้น” ถึงแม้รายละเอียด ไม่ได้ แต่จะได้ภาพจริงๆ แล้ว ภูมิปฏิภาณจะถูกฝึกกัน ตั้งแต่ตรงนี้ ยังไม่พอ คือพวกเราทุกคนนั้นก็อยากจะให้ลูกของ เราดูคนออกว่า คนนั้นดี คนนี้ไม่ดี ก็อยากจะให้ลูกรู้ แต่สิ่งเหล่านี้ไม่ได้สอนลูก แล้วมาบ่นว่า “ลูกของเรามันโง่ จังเลย” ต้องบอกว่าไม่ใช่ลูกโง่ แต่พ่อมันไม่ยอมสอนลูก หลวงพ่อเคยได้ยินมากับหู แล้วก็ถูกฝึกมาตั้งแต่เล็ก และลุงป้าน้าอาเขาก็ทำกันมาอย่างนั้น คือเวลาพรรคพวก ของโยมพ่อมาเยี่ยม ก็อย่างที่ว่า คนเราอยู่ในวงการธุรกิจ ก็มีทั้งเพื่อนดี เพื่อนแสบ เวลาพรรคพวกแสบๆ มานั่ง ทำงานอยู่กับโยมพ่อ เราเป็นเด็กก็กำลังอ่านหนังสืออยู่กับ พ่อ อยู่ดีๆ พ่อก็ทำเสียงเอ็ดขึ้นมาเลย “ลูก ผู้ใหญ่เขาจะ คุยธุระกัน ไป! ” พ่อทำเสียงเอ็ด เราต้องรีบไป อยู่ไม่ได้ล่ะ
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หน้าหนังสือทั้งหมด

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More