ข้อความต้นฉบับในหน้า
ด้วยฝีมือการพัฒนาวัดเช่นนี้เอง พระบรมศาสดาจึงทรงประกาศยกย่องท่านไว้ใน
ฐานะของ "อุบาสกผู้เลิศด้วยการแสดงธรรม” นับเป็นเกียรติประวัติสูงสุดในชีวิตของท่าน
ชาวพุทธทุกแว่นแคว้นจึงยึดเอาจิตตคฤหบดีเป็นบุคคลต้นแบบในการเลี้ยงดูบุตรหลาน
เพื่อช่วยกันสร้าง “ชาวพุทธรุ่นใหม่” ให้มีความสามารถใน “การสร้าง-บริหาร-ดูแลรักษา
วัด” ที่มีอยู่ในท้องถิ่นของตนให้กลายเป็น “วัดเพื่อการศึกษาอันเป็นสถานที่ชุมนุมของ
พระอรหันต์ทั่วสารทิศ” เหมือนกับวัดอัมพาฏกวันของจิตตคฤหบดี อุบาสกผู้เลิศด้วยการ
แสดงธรรม นั่นเอง
6).
วัดเพื่อการบรรลุธรรม
วัดเพื่อการบรรลุธรรม โบราณเรียกว่า “อรัญวาสี” หรือ “วัดป่า” หมายถึง วัดที่
สร้างขึ้นเพื่อใช้เป็น “สถานที่บำเพ็ญภาวนาในป่า” มีบรรยากาศเงียบสงบ ร่มรื่น มีสถานที่
หลีกเร้นเหมาะแก่การบำเพ็ญภาวนาอยู่ในป่าตลอดทั้งกลางวันทั้งกลางคืน
คำว่า “อรัญวาสี" (อะ-รัน-ยะ-วา-สี) ในพจนานุกรมเพื่อการศึกษาพุทธศาสตร์ฉบับ
“คำวัด” ของ พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช ป.ธ.๙, ราชบัณฑิต) ได้ให้ความหมาย
ไว้ว่า
อรัญวาสี แปลว่า ผู้อยู่ในป่า ผู้อยู่ประจำในป่า
อรัญวาสี เป็นชื่อเรียกคณะสงฆ์โบราณคณะหนึ่ง ซึ่งตั้งวัดอยู่ในป่าห่างชุมชน เรียก
ว่า คณะอรัญวาสี คู่กับคณะคามวาสี ซึ่งตั้งวัดอยู่ในชุมชน
อรัญวาสี ปัจจุบันหมายถึง ภิกษุที่พำนักอยู่ในป่าหรือที่เรียกกันโดยทั่วไปว่า พระป่า
ซึ่งมีกิจวัตรประจำเน้นหนักไปในทางวิปัสสนาธุระคืออบรมจิต เจริญปัญญา นุ่งห่มด้วยผ้า
สีปอนหรือสีกรัก มุ่งการปฏิบัติธรรมและการเผยแผ่เป็นหลัก ไม่เน้นงานด้านการบริหาร
ปกครอง การศึกษาพระปริยัติธรรม และสาธารณูปการหรือการก่อสร้างพัฒนาวัด
วัตถุประสงค์หลักของการสร้างวัดป่า คือ
6).
- เพื่อเป็นสถานที่บำเพ็ญภาวนาของพระภิกษุผู้ยังไม่สิ้นอาสวกิเลส
๒. เพื่อเป็นสถานที่บำเพ็ญเพียรของพระภิกษุที่ถือธุดงควัตรตลอดชีวิต
๓.
- เพื่อเป็นสถานที่จำพรรษาของพระอรหันต์ที่เดินทางไปเผยแผ่ในต่างแคว้น
(ดินแดนที่ยังไม่มีศรัทธาบังเกิดขึ้น)
เพื่อเป็นสถานที่หลีกเร้นบำเพ็ญภาวนาของพระอรหันต์ผู้บริหารการคณะสงฆ์
สำหรับวัตถุประสงค์ข้อที่ ๔ นั้น แม้แต่พระบรมศาสดาและพระอรหันต์เถระในครั้ง
พุทธกาล ก็ยังต้องหลีกเร้นความวุ่นวายไปอยู่ในป่าตามลำพังเช่นกัน ทั้งนี้เพราะงานบริหาร
การคณะสงฆ์ เป็นงานที่เกี่ยวข้องกับการประชุมและการต้อนรับแขกตลอดทั้งวันและต่อเนื่อง
นับแรมเดือนแรมปี ซึ่งมักต้องเกี่ยวข้องกับการแก้ไขปัญหาความดื้อด้านเอาแต่ใจของมนุษย์
GO