ข้อความต้นฉบับในหน้า
...ถึงแม้เราจะไม่มีเงิน แต่เรามีบุญ ลูกจึงเดินไปที่ข้างเตียงของคุณพ่อ แล้ว
นึกถึงบุญที่ได้ทำมาดีแล้วตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบันและที่จะทำให้ยิ่ง ๆ ขึ้นไปในอนาคต
แล้วจึงนำคุณพ่อนั่งสมาธิ...
ยังเป็นนักศึกษาอยู่ มีปัจจัยไม่มากพอ ลูกจึงเก็บ สักครู่ลูกรู้สึกว่ามีองค์พระคลุมกายของคุณพ่อไว้
สะสมเงินจนครบ ๑,๐๐๐ บาท (ในสมัยนั้นยัง คุณพ่อหยุดร้องไห้ทันที แล้วท่านก็เริ่มทำสมาธิตาม
สามารถสะสมได้) แล้วรีบไปทำบุญสร้างองค์พระ ลูก ท่านหลับตาเบา ๆ ดูมีความสุขมากขึ้น จากนั้น
ให้คุณพ่อทันที หลังจากนั้นก็รีบไปบอกให้คุณพ่อ อีก ๒๐ นาที ท่านก็เสียชีวิตไปต่อหน้าลูก ตอนนั้น
ลูกรู้สึกดีใจมากที่ลูกได้แนะนำให้ท่านทำสมาธิก่อน
พระเดชพระคุณหลวงพ่อมักจะสอนลูก ๆ ว่า เรา ที่ท่านจะเสียชีวิต และให้ท่านได้นึกอนุโมทนาบุญ
ไม่รู้ว่ามัจจุราชคือความตายจะมาเยือนเราเมื่อไร ซึ่ง กับบุญสร้างพระธรรมกายประจำตัว ที่ต้องให้นึก
ตอนนั้นลูกเองยังไม่รู้ว่ามัจจุราชใกล้จะมาเยือนคุณพ่อ อนุโมทนาเพราะท่านพูดไม่ได้แล้ว
ทราบว่าได้สร้างองค์พระให้ท่านแล้ว แต่เหมือนที่
แล้ว จึงยังสร้างให้ท่านไม่เต็มองค์
ปี พ.ศ. ๒๕๓๔ ในช่วงที่มีการกลั่นแผ่นดิน
ในพื้นที่สร้างมหาธรรมกายเจดีย์ ลูกได้มาช่วยงาน
เป็นอาสาสมัครแผนกจราจร เมื่อเสร็จงานกลับถึง
บ้านก็ทราบว่าคุณพ่อเข้าโรงพยาบาล วันรุ่งขึ้นลูกจึง
รีบไปที่โรงพยาบาล พบว่าคุณพ่ออาการหนักมากแล้ว
ท่านผอมเหมือนคนติดยา ท้องบวม คล้ายคนท้อง ๔
เดือน ปัสสาวะเองไม่ได้ ต้องมีสายยางเจาะผ่านทาง
ท่อปัสสาวะ สายตาของท่านดูเศร้า และมีน้ำตาไหล
ออกมาเป็นระยะ ๆ คุณหมอเข้ามาคุยกับคุณแม่
และลูกว่าคุณพ่อมีอาการติดเชื้อในท้องและไตวาย
ให้เราทำใจ เพราะถึงล้างไตไปก็จะทำให้ครอบครัว
ลำบาก เพราะครอบครัวของเราไม่มีเงิน หมอจึง
ช่วง ๗ วันหลังคุณพ่อตาย คุณแม่และพี่น้อง
ของผมมานอนรวมกันเพราะกลัวผี จนกระทั่งในวันที่
ผมก็ฝันเห็นคุณพ่อ ท่านดูหนุ่มขึ้นมาก เหมือน
อายุสัก ๒๐ ปี กายที่มามีความสว่างอยู่รอบ ๆ ดู
แล้วเย็นตา ใบหน้าดูอ่อนเยาว์ ไม่มีลักษณะของคน
ติดยาหลงเหลืออยู่ ท่านยิ้มให้ผม ผมตกใจตื่น และ
ทุกคนที่นอนก็ตกใจตื่นหมด จึงได้ทราบว่าทุกคนฝัน
เห็นคุณพ่อเหมือนกันหมดเลย ผมรีบชิงช่วงเอาเวลา
นั้นชวนคนที่บ้านสร้างพระทั้งหมดทุกคน เพราะรู้ว่า
คนที่บ้านไม่เข้าใจเรื่องบุญ แต่เมื่อมีเหตุการณ์ที่ฝัน
เห็นคุณพ่อพร้อมกันก็ทำให้ทุกคนได้สร้างพระเป็น
ของตัวเองและอุทิศให้คุณพ่อด้วย
คุณแม่ของลูกเป็นคนจีนที่มาเกิดในเมืองไทย
แนะนำให้ปล่อยคุณพ่อไว้อย่างนี้จนกว่าจะหมดลม ท่านถูกพ่อและแม่แท้ ๆ ของท่าน ยกให้เป็นลูกของ
ลูกฟังแล้วรู้สึกใจหายแต่ก็ยังไม่ท้อ เพราะถึงแม้เรา
จะไม่มีเงิน แต่เรามีบุญ ลูกจึงเดินไปที่ข้างเตียงของ
คุณพ่อ แล้วนึกถึงบุญที่ได้ทำมาดีแล้วตั้งแต่อดีต
ถึงปัจจุบัน และที่จะทำให้ยิ่ง ๆ ขึ้นไปในอนาคต
แล้วจึงนำคุณพ่อนั่งสมาธิ แต่ท่านไม่เคยทำบุญใหญ่
อะไร นอกจากบุญสร้างพระธรรมกายประจำตัว ลูก
จึงแนะนำให้คุณพ่อนึกอาราธนาองค์พระธรรมกาย
ประจำตัวที่สร้างไว้ น้อมเป็นนิมิตที่ศูนย์กลางกาย
๙๒
สามีภรรยาชาวจีนคู่หนึ่งตั้งแต่เกิดได้ไม่นาน ในวัย
เด็กท่านลำบากมาก เพราะต้องอยู่กับคุณตาที่ชอบ
ดื่มสุราเป็นประจำ และต้องแต่งงานกับคุณพ่อตั้งแต่
อายุเพียง ๑๕ ปี เนื่องจากท่านแต่งงานและมีลูก
ตั้งแต่อายุยังน้อย จึงทำให้ท่านลำบากมากกว่าเดิม
เพื่อจะเลี้ยงลูกทั้ง ๓ คน คุณแม่ต้องทำงานรับจ้าง
เย็บผ้า ต้องแบกผ้า ๒๐ - ๓๐ กิโลกรัม มาเย็บที่บ้าน
ซึ่งตอนนั้นอยู่ในชุมชนแออัด และมักถูกไฟไหม้เพื่อ