การทำบุญและการนั่งสมาธิในช่วงเวลาที่ยากลำบาก : หน้า 94/124

...ถึงแม้เราจะไม่มีเงิน แต่เรามีบุญ ลูกจึงเดินไปที่ข้างเตียงของคุณพ่อ แล้ว นึกถึงบุญที่ได้ทำมาดีแล้วตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบันและที่จะทำให้ยิ่ง ๆ ขึ้นไปในอนาคต แล้วจึงนำคุณพ่อนั่งสมาธิ... ยังเป็นนักศึกษาอยู่ มีปัจจัยไม่มากพอ ลูกจึงเก็บ สักครู่ลูกรู้สึกว่ามีองค์พระคลุมกายของคุณพ่อไว้ สะสมเงินจนครบ ๑,๐๐๐ บาท (ในสมัยนั้นยัง คุณพ่อหยุดร้องไห้ทันที แล้วท่านก็เริ่มทำสมาธิตาม สามารถสะสมได้) แล้วรีบไปทำบุญสร้างองค์พระ ลูก ท่านหลับตาเบา ๆ ดูมีความสุขมากขึ้น จากนั้น ให้คุณพ่อทันที หลังจากนั้นก็รีบไปบอกให้คุณพ่อ อีก ๒๐ นาที ท่านก็เสียชีวิตไปต่อหน้าลูก ตอนนั้น ลูกรู้สึกดีใจมากที่ลูกได้แนะนำให้ท่านทำสมาธิก่อน พระเดชพระคุณหลวงพ่อมักจะสอนลูก ๆ ว่า เรา ที่ท่านจะเสียชีวิต และให้ท่านได้นึกอนุโมทนาบุญ ไม่รู้ว่ามัจจุราชคือความตายจะมาเยือนเราเมื่อไร ซึ่ง กับบุญสร้างพระธรรมกายประจำตัว ที่ต้องให้นึก ตอนนั้นลูกเองยังไม่รู้ว่ามัจจุราชใกล้จะมาเยือนคุณพ่อ อนุโมทนาเพราะท่านพูดไม่ได้แล้ว ทราบว่าได้สร้างองค์พระให้ท่านแล้ว แต่เหมือนที่ แล้ว จึงยังสร้างให้ท่านไม่เต็มองค์ ปี พ.ศ. ๒๕๓๔ ในช่วงที่มีการกลั่นแผ่นดิน ในพื้นที่สร้างมหาธรรมกายเจดีย์ ลูกได้มาช่วยงาน เป็นอาสาสมัครแผนกจราจร เมื่อเสร็จงานกลับถึง บ้านก็ทราบว่าคุณพ่อเข้าโรงพยาบาล วันรุ่งขึ้นลูกจึง รีบไปที่โรงพยาบาล พบว่าคุณพ่ออาการหนักมากแล้ว ท่านผอมเหมือนคนติดยา ท้องบวม คล้ายคนท้อง ๔ เดือน ปัสสาวะเองไม่ได้ ต้องมีสายยางเจาะผ่านทาง ท่อปัสสาวะ สายตาของท่านดูเศร้า และมีน้ำตาไหล ออกมาเป็นระยะ ๆ คุณหมอเข้ามาคุยกับคุณแม่ และลูกว่าคุณพ่อมีอาการติดเชื้อในท้องและไตวาย ให้เราทำใจ เพราะถึงล้างไตไปก็จะทำให้ครอบครัว ลำบาก เพราะครอบครัวของเราไม่มีเงิน หมอจึง ช่วง ๗ วันหลังคุณพ่อตาย คุณแม่และพี่น้อง ของผมมานอนรวมกันเพราะกลัวผี จนกระทั่งในวันที่ ผมก็ฝันเห็นคุณพ่อ ท่านดูหนุ่มขึ้นมาก เหมือน อายุสัก ๒๐ ปี กายที่มามีความสว่างอยู่รอบ ๆ ดู แล้วเย็นตา ใบหน้าดูอ่อนเยาว์ ไม่มีลักษณะของคน ติดยาหลงเหลืออยู่ ท่านยิ้มให้ผม ผมตกใจตื่น และ ทุกคนที่นอนก็ตกใจตื่นหมด จึงได้ทราบว่าทุกคนฝัน เห็นคุณพ่อเหมือนกันหมดเลย ผมรีบชิงช่วงเอาเวลา นั้นชวนคนที่บ้านสร้างพระทั้งหมดทุกคน เพราะรู้ว่า คนที่บ้านไม่เข้าใจเรื่องบุญ แต่เมื่อมีเหตุการณ์ที่ฝัน เห็นคุณพ่อพร้อมกันก็ทำให้ทุกคนได้สร้างพระเป็น ของตัวเองและอุทิศให้คุณพ่อด้วย คุณแม่ของลูกเป็นคนจีนที่มาเกิดในเมืองไทย แนะนำให้ปล่อยคุณพ่อไว้อย่างนี้จนกว่าจะหมดลม ท่านถูกพ่อและแม่แท้ ๆ ของท่าน ยกให้เป็นลูกของ ลูกฟังแล้วรู้สึกใจหายแต่ก็ยังไม่ท้อ เพราะถึงแม้เรา จะไม่มีเงิน แต่เรามีบุญ ลูกจึงเดินไปที่ข้างเตียงของ คุณพ่อ แล้วนึกถึงบุญที่ได้ทำมาดีแล้วตั้งแต่อดีต ถึงปัจจุบัน และที่จะทำให้ยิ่ง ๆ ขึ้นไปในอนาคต แล้วจึงนำคุณพ่อนั่งสมาธิ แต่ท่านไม่เคยทำบุญใหญ่ อะไร นอกจากบุญสร้างพระธรรมกายประจำตัว ลูก จึงแนะนำให้คุณพ่อนึกอาราธนาองค์พระธรรมกาย ประจำตัวที่สร้างไว้ น้อมเป็นนิมิตที่ศูนย์กลางกาย ๙๒ สามีภรรยาชาวจีนคู่หนึ่งตั้งแต่เกิดได้ไม่นาน ในวัย เด็กท่านลำบากมาก เพราะต้องอยู่กับคุณตาที่ชอบ ดื่มสุราเป็นประจำ และต้องแต่งงานกับคุณพ่อตั้งแต่ อายุเพียง ๑๕ ปี เนื่องจากท่านแต่งงานและมีลูก ตั้งแต่อายุยังน้อย จึงทำให้ท่านลำบากมากกว่าเดิม เพื่อจะเลี้ยงลูกทั้ง ๓ คน คุณแม่ต้องทำงานรับจ้าง เย็บผ้า ต้องแบกผ้า ๒๐ - ๓๐ กิโลกรัม มาเย็บที่บ้าน ซึ่งตอนนั้นอยู่ในชุมชนแออัด และมักถูกไฟไหม้เพื่อ