ข้อความต้นฉบับในหน้า
หลวงพ่อรับฟังด้วยรอยยิ้มแล้วบอกให้เธอลืมไปให้หมด เรื่องที่เกิดขึ้นหลวงพ่อไม่ได้คิดอะไร
แต่เพื่อให้เธอสบายใจท่านจึงรับขอขมา
ก่อนที่เธอจะกราบลา
หลวงพ่อบอกให้เธอรีบเก็บเกี่ยวบุญตามเพื่อนนักสร้างบารมีให้ทัน
เธอยิ้มออกมาอย่างสบายใจ
ก่อนหน้านี้หญิงคนหนึ่งวัยเดียวกันกับเธอได้ขึ้นมากราบหลวงพ่อในสภาฯ เช่นกัน
เธอได้รับเชิญให้มาถ่ายทอดประสบการณ์ให้เพื่อนนักสร้างบารมีฟัง
ภาพความทรงจำที่เธอทุ่มเททำหน้าที่กัลยาณมิตรมาสิบกว่าปี ฉายสู่ใจผู้ฟังอย่างต่อเนื่อง
ความปลื้มปีติใจไหลเวียนไปด้วยกันทั้งผู้ฟังและผู้เล่า
และหลังจากนั้นเธอขึ้นมารับพระของขวัญจากหลวงพ่อพร้อมรอยยิ้ม
รอยยิ้มทั้งสองผมจำได้ดี
รอยยิ้มจากความทรงจำ
ยิ้มหนึ่งคือความสบายใจที่ได้รับการให้อภัยพร้อมกับลืมความทรงจำที่หลงเชื่อออกไป
กับอีกรอยยิ้มที่ปลื้มปีติกับความทรงจำดี ๆ ที่ประทับอยู่ในจิตใจ
รอยยิมทีเห็นไม่ต่างกัน
แต่ใช่ว่าจะเหมือนกัน
๑๐.mo
รถเข็นคันหนึ่งถูกเข็นมาจอดข้างรถหลวงพ่อหลังเสร็จพิธีบุญช่วงสาย
อาม่าสูงวัยที่นั่งในรถเข็นนำทีมพาลูกหลานมากราบหลวงพ่อ
อาม่าพาทุกคนในครอบครัวมาปฏิบัติธรรมและร่วมงานบุญตั้งแต่ยังแข็งแรงเดินเหินได้คล่อง
จนมาถึงวัยที่ต้องนั่งรถเข็น
ทุกครั้งที่ได้พบกัน หลวงพ่อจะถามว่า
"อาม่าเห็นองค์พระในตัวชัดไหม? แล้วองค์พระโตใหญ่เท่าไหน?”
อาม่าจะตอบพร้อมยกมือกางแขนออกไปจนสุดทั้งซ้ายขวา “เห็นองค์พระชัดมาก และโตใหญ่มาก ๆ”
แล้วอาม่าและลูกหลานก็ส่งหลวงพ่อขึ้นรถเพื่อเดินทางกลับ