การสนทนาของพระราชาและพระดาบส : หน้า 6/108

นางกำลังฟังพระชมอยู่นั้น พระราชาก็ทรงเดินมาบรรทม เพราะนางสนมคนโปรดที่ทรงหนัตฎยิตัว เมื่อ ทรงตื่นแล้วไม่เห็นนางสนมเลยนั้น ก็ทรงมีรำหนึก ทรงอธิษฐานว่าใครทำให้พระองค์มีเนื้อหนังของพระโพธิสัตว์ ขาดแหว่งไปทั่ว โลหิตไหลนองจนเอกเจ็บปวดทรมาน แสนสาหัส แต่ท่านไม่โศกโศกรำคาญว่าพระราชาตรัสถามอีกว่า “ท่านกาบสน ท่านมีโอกาสสรรเสริญคุณธรรมาอะไร” พระดาวสุลาวัลย์ “มหาพิธี อาตมาเป็นบุตรเทวา กล่าวอย่างอ่อนนิดเดียว พระราชาตรัสถามต่อว่า “ที่ชื่อว่าบิน นั่นคืออะไร” พระดาบสตอบว่า “ขอดิตคือความไม่โกรธไม่ผูกพยาบาท แม้ครามาประทุษร้ายก็รักษาใจให้สงบ ไม่หวั่นไหวต่อสิ่งที่มาละทบ” พระราชาได้ฟังดังนี้ จึงตรัสว่า “ประเดี๋ยเถอะ เราจะได้เห็นบัณฑิตของท่าน” แล้วจึงส่งให้เรียกเทพมาดามาเทพมาดีเดินเอาแผ่น และสวมพวงมาลัยแดง เมื่ากำลัง พระราชดำรับส่งว่า “เจ้าจงจับคนนั้นให้นอนว่างกับพื้น แล้วเอาแผ่นหนาม ษานามาเลด เมื่อนั้น