การอบรมและการทำงานในวัด : หน้า 8/124

วันอาทิตย์เมื่อเสร็จจากงาน แกบเริ่มทยอยกลับ คุณนายไม่ได้อยู่ภูเก็ตล่ะ ฯ นะ ท่านจะเดินออกมาตรวจว่า งานอะไรยังเก็บไม่เรียบร้อย แล้วก็อดสงสัยให้กำลังใจ เด็ก ฯ และเจ้าหน้าที่ที่ไม่ได้กลับบ้าน รอเก็บงานอยู่ ท่านจะมาพูดให้กำลังใจ "เฮอ! อย่างนี้ดีไอ้หลานยาย ทำงานแล้วก็ต้องเก็บงาน เก็บบุญไปให้หมด อย่าให้มีทางของเหลือให้หลวงพี่พ่อท่านต้องมาเก็บงานตามหลัง พวกเราก็จะได้บุญที่สมบูรณ์บริบูรณ์" แล้วกลอนเทคนิคการทำงาน "ทำอย่างนี้สิไอ้หลาน ทำอย่างนี้สิคุ ญ ทำอย่างนี้นะจะสำเร็จ ทำอย่างนี้สิไม่ลำบาก แล้วถ้าขนาดมั่นเรียงลำดับเข้าแถวกันอย่างนี้ ของทั้งหลายจัดเรียงกันอย่างนี้บ้าง แล้วทาให้ขนาดนั่นเรียงลำดับเข้าแถวกันอย่างนี้ ของทั้งหลายจัดเรียงกันอย่างนั้นอย่างนี้ แล้วทังสะอาด พ้นเรียบร้อย จะหยุดถึงง่าย หายก็รู้ ดูก็งาน ฯ คุณนายขอให้ทั้งความรู้ ให้ทั้งธรรมะ แล้วก็มาให้บทบรรยายกับเจ้าหน้าที่ทุกคน ความเป็นอยู่ของพวกเราสมัยนี้จงอุ่น และตอนท้ายก่อนที่จะส่งเด็ก ๆ กลับบ้าน คุณนายก็ยังไม่สมที่จะชวนทิ้งไปว่า "เสร็อทีอธิษฐานมา เอาบุญยกยาอีกนะ" ซึ่งเป็นคำพูดให้เจ้าหน้าที่ทุกคนในสนับสนุนได้เลยฉนจินซู ตอนที่จะลาดคุณนายกลับบ้านในเช้าวันอาทิตย์ ทำให้พวกเราในยุคนั้นเป็นคนที่ค่อนข้างจะติดวัดที่เดียว เราอยากได้บุญ อยากได้ธรรมะ แล้วก็อยากได้สมบัติในบ้าน ฯ เป็นเรื่องธรรมดา แต่ถ้าทุกท่านลองค่อย ๆ พิจารณาล้างนิสิตว่า เราต้องทำกิจกรรมนี้ทุกสัปดาห์ ทุกเดือน แล้วทุกปี ซึ่งอย่างน้อยปีละ ๑๔ ครั้ง ไม่รวมงานบุญใหญ่ งานบุญพิเศษ มันจะไม่เหมือนกับวัดนี้ วัดอื่น ฯ เขามีงานกันปีละหลายครั้ง สองครั้ง แต่เราเป็นวัดที่กำลังอ่อสร้าง แล้วก็เป็นวัดที่มีนั่นเป็นเรื่องการสอนปฏิบัติภาวนา เราจงต้องทำกิจกรรมบ่อย ๆ ทุกสัปดาห์อย่างต่อเนื่อง เพราะฉะนั้น เป็นเรื่องไม่งายเลยที่จะทำให้เจ้าหน้าที่เหล่านี้เกิดความต่อเนื่อง ในการวัด มีครัวที่จะมาช่วยงาน ต้องมีเกณฑ์ใจอย่าส่งทีเดียว จะสามารถ ผูกใจเด็ก ๆ เหล่านี้เอาไว้ได้ ซึ่งในสนมัยนั้นมีบุคลากรอยู่เพียง หรอาสาสมัครก็อยู่ น้อย และแต่ละคนทีมข้างงานนี้มีจากหลาย ๆ ฯ มีพื่นความรู้มาไม่เท่ากัน มีประสบการณ์ มีสติปัญญาไม่เท่ากัน บางคนได้หลับหลัง ได้หลังสนา ทำให้ในยุคนั้นเรื่องให้คุณยายต้องอบรมได้เกือบทุกวัน คุณยายไม่เมื่อที่จะอบรมให้ กำลังใจอาสากและเจ้าหน้าที่อาสาสมัครหลาย คุณยายก็จะบอกเสมอ ๆ ว่า "ยายจะพูดน้อย ๆ น่นบ่น้อย ๆ อย่าเพิ่งเบื่อย ก็แล้วกัน" คุณยายไม่เมื่อที่จะสอนพวกเรา แต่ท่านกลับมาถามพวกเราว่า "พวกเรือบ ที่จะฟังเจอนหรือยัง" เราทุกคนต่างก็ยิ้มมือพนกัน อยากให้อดีนคุณยายสอนเรื่อย ๆ อยากได้ธรรมะอย่างคุณยาย อยากฝึกตัวเองได้อย่างคุณยาย คุณยายบอก "เฮอ! ดีแล้ว เพราะฉะนั้นต้องอดทน อดทนให้ได้อย่างยาย ขยันให้ได้อย่างยายนะไอ้หลาน" คุณยายเคยบอกอาณว่า "อุบาสกชุดแรก ๆ นี้ ยายจะต้องเข้มงวดเป็นพิเศษ ต้องอบรมหนักหน่อย เพราะว่าถ้าอุปชูจะต้องบวช จะได้เป็นพระที่ดี ไปอบรมสั่งสอน