ข้อความต้นฉบับในหน้า
กับอลงปู่ และมีโอกาสไปทำบุญที่วัดพระธรรมกายตามคำชักชวนของลูกสาวจนโตค่ะ ต่อมาเมื่ออายุ ๓๖ เรียนจบปริญญาที่เมืองไทย แต่งงานทำไม่ได้ ลูกถือธูปจุดขอหลวงปู่ ให้ลูก ๆ ของลูกได้ไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ และเป็นที่น่าจดจำ คำอธิฐานของลูกเป็นจริง ลูก ๆ ได้ไปเรียนต่อนั่นอ่พวกอย่างง่าย ๆ รวม ณ คน เมื่อเรียนจบกันแล้ว ลูกสาวคนที่สามได้เปิดร้านอาหารอยู่ที่รัฐเท็กซัส โดยบริหารกันเอง แค่กิจการไม่ค่อยดีนัก ลูกสาวอยากขยายกิจการ จึงรับซื้อหุ้นของลูกสาวไว้ต่อปฏิบัติของลูกสาววางขายหุ้นในส่วนของเราให้ลูกสาวออกรับลูกด้วยตอนนั้นค่าเช่าร้านแพงมาก ลูกจึงขอค่าขอจากเจ้าของร้านเจ้าของร้านยินดีลดค่าเช่าให้ทันที และต่อมาเขาก็ลดค่าเช่าให้ลูกอีก จนเหลือเดือนละ ๑๒,๐๐๐ ดอลลาร์ อยู่วันหนึ่ง เจ้าของร้านได้เสนอขายร้านต่อให้กับลูก ก่อนที่ลูกจะตัดสินใจซื้อร้านอาหารนี้ ลูกได้ฝันถึงหลวงปู่ปฏบปากว่า “อึนู นี่ที่ทำกินของเฮงนะ” ลูกบอกกับหลวงปู่ในฝันว่่า “ลูกไม่มีเงินซื้อหรอกค่ะ” หลวงปู่บอกว่า “เออ”
หลังจากที่ผ่านมา หลวงปู่แล้ว ต่อมาก็เหตุการณ์ที่ทำให้ฤทธิ์จิตใจของ ค. อยู่ ๆ เจ้าของร้านมายกให้ลูกผ่อนเช่าร้านเดือนละ ๒,๐๐๐ ดอลลาร์ ซึ่งทำค่าขอจากร้านที่ลูกต้องจ่ายเป็นประจำทุกเดือนอยู่แล้ว โดยให้ผ่อนชำระเป็นเวลาถึง ๑๒ ปี และไม่ต้องจ่ายเงินสด ลูกจึงได้รบมันเป็นเจ้าของ ซึ่งลูกก็คือเป็นเพราะอนุภาพความศักดิ์สิทธิ์ของหลวงปู่ ต่อมาลูกสาวคนที่สามและสามอของเขาไปเปิดร้านอาหารใหม่อยู่ในเมืองของรัฐเท็กซัส เมื่อเปิดร้านใหม่ ๆ ๔ เดือนแรกขายดิบดี แต่ต่อมากิจการก็เริ่มทุรทองไปร และเป็นอยู่กระทั่งทุกวันนี้ เดือนเมษายน ปี พ.ศ. ๒๕๔๕ มีพระภิษฐาม ๓ รูป มาฝากอารหารที่ร้าน ท่านเห็นรูปของหลวงปู่ที่ลูกแวะไว้ จึงบอกให้ลูกทราบว่า วัดภาวนาเท็กซัส เริ่มก่อตั้งขึ้นแล้ว ลูกดีใจมากที่จะได้ทำบุญกัน
...