ข้อความต้นฉบับในหน้า
พระอรรถนั้นตกไปทำหน้าที่เผยแพร่พระพุทธศาสนาแล้วพระสัมสัมพุทธเจ้ายังคงดำรงอยู่โดยย่อมเป็นพระคุณที่ไม่บังอาจรอหวังผลให้คุณสมบัติของนักเผยแผ่โดยใช้หลักธรรมชุดหนึ่งคือ สัปปุริสธรรม ๙ ประการ สำหรับสร้างน่านเผยแผ่พระธรรมเองไปพร้อมกับการทำงานเผยแพร่พระศาสนา ซึ่งประกอบด้วย
อัมมัญญ คือ เป็นผู้จัจกิจธรรม
พระสัมสัมพุทธเจ้าส่งถึงการฝึกฝนอบรมตนให้เป็นอัมมัญญว่า "ภิญญาในธรรมวิบัณฑ์ ย่อมรู้ธรรม คือ สุตตะ เคยยะ เวทยารณะ คาถา อุทธาน อิติวัฒนา ขาดกะ อิทธิฤตตะ อุปฎิวัติ เวลากล... ฉนั้น เราจึงเรียกว่าเป็นอัมมัญญ ด้วยเหตุนี้ จึงสำคัญประกาศแรกว่าพระภิญญาจะต้องกระทำคือ ตั้งใจศึกษาค้นคว้าพระไตรปิฎกให้จบ ทำความเข้าใจให้จงเกี่ยวกับเรื่องการสร้างบารมีของพระสัมมาสัมโพธิญาจอย่างครบถ้วน ตั้งแต่เป็นพระโพสต์สัตว์ สร้างบารมี ตรงรัฐธรรม จนกระทั่งเสด็จดับขันธปริเนพาน เมื่อมองภาพรวมนี้ออกแล้ว ก็จะได้รู้ว่า ตนเองจะต้องทำและไม่ทำอะไรบ้าง จึงจะตรงตามเป้าหมายที่แท้จริงของชีวิตบตามพุทธประสงค์ ซึ่งได้แก่การปราบกิเลสจนกว่าจะหมดสิ้น และบรรลุผลนิพพาน
ดังนั้น พระภิญญูท่านจึงควรเข้าใจเรื่องการสร้างบารมี การตรงรัฐธรรม และการทำเผยแผ่พระศาสนาของพระสัมสัมพุทธเจ้าได้อย่างถูกต้องชัดเจน จึงได้ว่าเป็น ผู้จัจกิจรรม คือ อัมมัญญ
2 อัตถัญญ คือ เป็นผู้รู้เนื้อความแห่งธรรม
พระสัมสัมพุทธเจ้าส่งถึงการฝึกฝนอบรมตนให้เป็นอัตถัญญว่า
"ภิญญาในธรรมวิบัณฑ์ ย่อมรู้จักเนื้อความแห่งธรรม นั่นๆ ว่าเป็นเนื้อความแห่งภาคนั้น ๆ ว่า เป็นเนื้อความแห่งภาคนี้... ฉนั้น เราจึงเรียกว่าเป็นอัตถัญญ..."
เมื่อรู้จักพระธรรมคำสอนของพระพุทธองค์เป็นอย่างดีแล้ว ต้องศึกษาค้นคว้าต่อไปอีก เพื่อให้ทราบว่า พระธรรมนันต์ ๆ มีที่สิ่งซ่อนลับอยู่เป็นอย่างไร พรหมดลบลบขึ้นในพระธรรมประพฤติปฏิบัติในชีวิตประจำวัน เคยเข็มเขตของตนเองตามกฎเกณฑ์ตามลำดับ ก็จะทำให้เข้าใจความหมายของธรรมได้ลึกไปตามลำดับด้วย ดังนั้น พระภิญญูมักเพียรปฏิบตนจนเข้าใจแจ่มแจ้งในเนื้อความแห่งพุทธวจนะตามนัยต่าง ๆ ได้อย่างถูกต้อง ย่อมได้ว่าเป็น ผู้จัจกิจเนื้อความแห่งธรรม คือ อัตถัญญญ
1 อัษฎัญญ คือ เป็นผู้รู้เนื้อความแห่งธรรม
พระสัมสัมพุทธเจาส่งถึงการฝึกฝนอบรมตนให้เป็นอัษฎัญญว่า
"ภิญญาในธรรมวิบัณฑ์ ย่อมรู้จักเนื้อความแห่งธรรม นั่นๆ ว่าเป็นเนื้อความแห่งภาคนั้น ๆ ว่า เป็นเนื้อความแห่งภาคนี้... ฉนั้น เราจึงเรียกว่าเป็นอัษฎัญญ..."