การเปรียบเทียบคัมภีร์ใบลานในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ : หน้า 43/116

ตรางเปรียบเทียบคัมภีร์ใบลานของแต่ละสายจารึก | | สิงหล | พม่า | ขอม | ธรรม(ล้านนา) | |------------------------------|---------------------|-------------------|------------------|---------------------| | ความกว้าง | กว้างสุด | กว้างกว่าขอมและธรรม์ | ไม่กว้าง | ไม่กว้าง | | ความยาว | ยาวสุด | สั้นสุด | ยาว | ยาว | | จำนวนนบรรทัด | 9-11 | 9-11 | 5 | 5 | | ผุย่อย | ไม่มีผุย่อย | ไม่มีผุย่อย | มีผุย่อย | มีผุย่อย | | จำนวนหน้า | 200-300 | 200-300 | 600-700 | 300-400 | | จำนวนอักษร / บรรทัด | 8-12 | 8-12 | 70-80 | 58-60 | | ฉลากหนังสือใบทลน colophon | มี | มี | ไม่พบ | มี | | ไม้ประกัน | มีลายประดับลายเน้นต่ำ | ไม้ธรรมดาไม่มีลวดลาย | ไม้ธรรมดาไม่มีลวดลาย | ไม้ธรรมดาไม่มีลวดลาย | | ผ้าห่อ | - | - | มีผ้าห่อ | มีผ้าห่อ | แม้ว่าพระธรรมคำสอน ๔๕,๐๐๐ พระธรรมขันธ์จะได้รับการจารึกเป็นลายลักษณ์อักษร แต่ใบลานก็เป็นวัสดุที่มีอายุอาจกัดเพียงไม่กี่ร้อยปี โดยเฉพาะสภาพอากาศในเขตเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่ไม่เอื้ออำนวยต่อการเก็บรักษา จึงต้องมีการคัดลอกขึ้นใหม่อยู่เนือง ๆ ก่อนที่คัมภีร์เดิมจะผุพังไปตามกาลเวลา ทั้งนี้ การคัดลอกคัมภีร์ใบลานต้องอาศัยระยะเวลาและความชำนาญของผู้จารึก ที่รู้จักความรู้ด้านอักษรระราชบรรจงสามารถอ่านและเขียนได้ จึงจะดำเนินอย่างถูกต้องและสวยงาม แต่ในปัจจุบันเนื่องจากผู้เชี่ยวชาญด้านอักษรระราชบรรจงมีจำนวนลดลง ประกอบกับเทคโนโลยีการพิมพ์ที่ทันสมัยได้เข้ามามีบทบาทมากขึ้น ทำให้คัมภีร์ใบลานอันทรงคุณค่าจำนวนมากถูกปล่อยปะละเลย ถูกทำลาย หรือสูญหายไปอย่างน่าเสียดาย คัมภีร์บางส่วนที่หลงเหลืออยู่อีกก็ดูเก่าเก็บไว้ตามหอไตร พิพิธภัณฑ์ หรือห้องสมุดโดยไม่มีการนำมาศึกษาค้นคว้าอย่างจริงจัง