น้ำในขัน : หน้า 90/116

ดด คุณบานชื่น เรื่อง : โคล คอลากรณ์ น้ำในขัน เมื่อสิ njëก่อนการดูแลทำความสะอาดห้องน้ำของหลวงพ่อเป็นบุญหลักของผม พอช่วงเย็นจะเตรียมน้ำสำหรับใช้ลง เตรียมสม อังสะให้ท่านเปลี่ยน เตรียม สิ่งที่จะเป็นที่หลวงพ่อถือใช้ทั้งหมดให้พร้อมใช้งาน จากนั้นก็ดูแลความสะอาดเรียบร้อย โดยเฉพาะพื้นที่ห้องน้ำและรอบอ่างล้างหน้าที่ต้องเช็ดให้แห้ง เริ่มจากที่บอกบุญผมเห็นขณะพลาสติกกวางอยู่รอบ มีน้ำอยู่ครึ่งขัน เข้าใจว่าคงเป็น น้ำที่หลวงพ่อท่านใช้ง้างมือแล้ว ผมจึงนำเอาน้ำนี้ไปเช็ดให้แห้ง เช็ดให้สะอาดแล้วว่าทำบ้างไว้นี้ ของอ่างล้างหน้า หลวงพ่อเข้าห้องน้ำมาได้พร้อมหยิบใช้งาน ทำอย่างนี้เป็นประจำ ทุกวัน วันหนึ่งได้ยินเสียงหลวงพ่อท่านรำพึงขึ้นมาว่า ใครรอเขาน้ำของหลวงพ่อนี้! ทั้ง ๆ ที่ท่านก็ทราบดีว่าใครเป็นคนรับบุญน้ำนี้ ไม่อยากเลยที่จะเรียกมาแล้ว บอกว่าอย่าให้น้ำในขันทิ้ง ท่านกลั้วเดียวพึงให้ดูเป็น หลังจากนั้นผมจึงเคี้ยวให้แห้ง แล้ววางขึ้นนี้น้ำนี้อยู่ครึ่งขันไว้ในอ่าง ตามเดิม โดยไม่กล่าวว่าหลวงพ่อรอให้น้ำนี้ไว้ทำไม? เพื่อไม่ให้ท่านต้องเหนื่อยจั๋วไชสองทุกเรื่อง บางทีเราก็ต้องรู้จักคิดหาทางเหตุผล ด้วยตัวเอง ขึ้น ภาชนะพลาสติกสีเหลืองที่หลวงพ่อท่านใช้ของนี้ ผมเห็นตั้งแต่วันแรกที่เข้ามา รับบุญ ไม่ทราบชัดว่าขึ้นมาบนปฏิบัติหน้ารับน้ำจากก๊อกเพื่อให้หลวงพ่อได้ใช้หน้ แปรงฟัน ปลงผม ล้างมือ และใช้งานตั้งแต่เมื่อไร แต่ถ้านับตามอายุการเข้ามาทำหน้าที่ ขึ้นในที่สุดต้องเป็นจุดนี้น่าจะครบในความซื่อสัตย์ต่อตนนี้ เพราะผ่านไปเกือบสิบปี ขึ้นในไม่มีป่วย ลุกจิก ยังกำหนดหน้าที่เช่นเดิมต่อไปตลอด ครั้งแรกเมื่อออกเดินทางขึ้นเครื่องบินติดตามหลวงพ่อไปกล่อได้ ผมมีหน้าที่รับผิดชอบ ในการเตรียมของใช้องหลวงพ่อ สังเกตตอนในตัวของว่า ผมควรเลือกเฉพาะของที่จำเป็น ๆ ติดตัวไปเท่านั้น สังเกตที่หอหัวต้องไม่อิงความคงตัวในการเดินทาง ส่วนของใช้ส่วนตัวของผม