ข้อความต้นฉบับในหน้า
“ทัศนคติในการทำงาน ขณะทำงานนั้น ๆ มีอิทธิพลล้นหลามต่อชีวิตและผลงานของเรา”
กลุ่มที่ 3 ชุดนี้เป็นผู้ใหญ่ เขาบอกว่า อยากให้นิโตรี่ ๆ ใครอายฟังเทคนิดนาคาลาก็เอา จะมามีเทคนิดโคมนึกเอา สบายดีดอก เหยียดแข้งเหยียดขาได้ นั่งสมาธิ บรรยากาศก็ให้ พวกเด็กเล็กจะได้มาลงมาถึงแม้ก็พอยต์ ไม่ไปวานใคร ถึงเวลาอย่างนั้นถึงเวลายากจะเล่นบ้างก็ถามเรื่อง อย่างไรสิเห็นได้เอ?ไรบ้างแหละ ขณะนี้เล่นก็ได้นิดเดียว แม่นุ่งหลับตาเด็กก็หลับตา แม้นั่งอ่านในเวลา เด็กอาจจะหลับตา 5 นาที ก็ว่าจะเถอะ เป็นการฝึกเด็ก’
กลุ่มนี้ หัวหน้างาน เป็นผู้ใหญ่ มีอยู่ 2 คน คุยถามเขาก็ตอบว่า ‘ไม่คิดอะไรหรอก คิดจะทำเลยก็ได้( landscape) คิดแต่งสถานที่ดี ให้บรรยากาศทั้งรม ทั้งครึ้ม ทั้งสวยงาม แล้วเขาพูดมาประโยคหนึ่ง ‘ใครนั่งให้เข้าถึงพระธรรมกายง่าย ๆ แล้วให้บรรจุธรรมเหมือนอย่างองคณ๋นี้นะได้โดนโพธิ์เมื่อ 2,500 ปีนี่ โอ้โฮ เขาดึงถึงกับให้คนมานั่งมาฉีดรั่วเลย
พอหัวหน้างานนี้ตอบเท่านั้น คุยยายบอก ‘เออ มันต้องคิดอย่างนี้สิไอหนูเอ้ย เองฟังพี่เขา พี่เขาคิดอย่างนี้' ถึงเอแต่คุยกัน แล้วอย่างนี้จะเกิดไหม’
คุณยายท่านให้คำนี้ แล้วอย่างนี้จะเกิดไหม อย่างพี่เขา เข้าด้าน แล้วได้บุญด้วย เออแต่คุยกัน บุญไม่เกิดนะ แล้วคุณยายก็กลับไป ตอนนั้นหลวงพ่อก็ยังตามอะไรนักหนารอ ตกกลางคืนก็มีความคิด เออ พวกเด็กใหม่ ปลูกต้นไม้ คิดว่าอะไรให้คนไม่อย่าตายเลย แล้วก็ใจปลูก แล้วได้อะไรขึ้นมาบ้าง เมื่อดั่งใจ ปลูกก็ได้นา แล้วก็เงิน แต่ไม่ได้อารมณ์ดีๆ เพราะยังกลัวโดนดู่อย ไม่ได้อารมณ์ดีๆ และไม่ดุਾਨਕ เพราะไม่ได้ถึงบุญ
พวกที่ 2 ทำงานไปดีไปให้ต้นไม้โตเร็ว ๆ แล้ว อีกหน่อยจะได้ทำงานได้ร่มไม้ จะได้เย็น ๆ งานก็ได้เยอะ นากาก็ได้ค่าย พวกนี้ทำงานได้งานและอารมณ์ในการทำงานก็ดีด้วย เขาได้เงิน ได้อารมณ์ดี แต่ไม่ได้บุญ เพราะไม่ได้ถึงบุญ
พวกที่ 3 คิดว่า ต้นไม่มีก็ปลูกให้โตเร็ว ๆ ใครมามีเทคนิคกลาย นั่งสมาธิกลาย พวกนี้ทำงาน ได้เงิน ได้อารมณ์ แล้วได้บุญ(เล็กน้อย)
พวกที่ 4 ทำงาน ได้เงิน แล้วได้บุญเต็ม ๆ เพราะเข้าใจเรื่องบุญ เมื่อคิดถึงเป้าหมายของงานจึงได้สำเร็จ เพราะงานใดมีอุปสรรคเลยได้งานเสร็จ ส่วนนอื่น ๆ ไม่เข้าใจเรื่องบุญ เลยได้แต่งาน เหนื่อยเท่านั้น งานก็ได้เท่านั้น แต่ได้บุญไม่เท่ากัน